REKOLEKCJE ADWENTOWE 2015 „NA POCZĄTKU…”

Dzień 5

Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 3 grudnia

Tekst: Rdz 12, 1-8

Na początku modlitwy uczyń znak krzyża i uświadom sobie przez chwilę, że oto Bóg jest teraz przy Tobie. Ponieważ chcesz z Nim rozmawiać, więc On Jest Obecny. Poproś Go więc w tym momencie, aby Duch Święty poruszał Twoją modlitwę, by On sam ją prowadził. Poproś także, by Pan usuwał w niej wszelkie przeszkody oraz by oczyścił Twoje zamiary, intencje, pragnienia, decyzje, czyny – by służyły tylko większej chwale Boga i dobru innych ludzi.

Zaangażuj teraz wyobraźnię. Jeśli potrzebujesz, przypomnij sobie fragment Pisma, który będziesz kontemplował. Wyobraź sobie rozmowę Boga z Abramem. Gdzie się odbywa? Jak przebiega? Być może wolisz postawić siebie na miejscu Abrama – jeśli chcesz, to tak uczyń i bądź tym, którego Bóg powołuje.

Prośba:  o łaskę poznania i doświadczenia Boga, który pragnie przyjaźni z Tobą i pierwszy wychodzi do Ciebie obdarzając Cię wielkimi dobrami. Proś też, aby spotkanie Boga, który jest miłością, zrodziło w Twoim sercu pragnienie odpowiadania na Jego miłość.

1. Bóg zaczyna mówić do Abrama, który będzie początkiem Izraela, narodu wybranego. Inicjatywa tego spotkania leży całkowicie po stronie Boga. Przyjrzyj się temu spotkaniu. Wyobraź sobie sytuację, w której Bóg zaczyna mówić do tego człowieka. Co robi Abram, czy jest sam, czy między ludźmi? Jak wygląda miejsce rozmowy? Czy jest dzień, czy może noc? Jak reaguje Abram na tego tajemniczego kogoś, kto niespodziewanie wchodzi w jego życie? Przysłuchuj się też słowom Boga. Co mówi i w jaki sposób? Obietnica dotyczy czegoś niesłychanie ważnego dla człowieka starożytnego wschodu. Po pierwsze jest to potomstwo – Abram ma stać się ojcem. Jego życie ma dzięki temu nabrać sensu, bo będzie miał dla kogo pracować i zostawić dorobek swojego życia. Ktoś będzie kontynuował jego dzieło. Po drugie – Bóg obiecuje mu, że w każdej sytuacji będzie stał po jego stronie: będzie błogosławił tym, którzy będą błogosławić Abrama i będzie złorzeczyć temu, kto jemu będzie złorzeczył. Te słowa Pan wypowiada również do Ciebie, bo każdy, kto wierzy w Boga, jest synem Abrahama. Czy ta obietnica Wszechmocnego jakoś Cię porusza? Wejdź w dialog z Bogiem, popatrz Mu w oczy i rozmawiaj z Nim na ten temat.1. Bóg zaczyna mówić do Abrama, który będzie początkiem Izraela, narodu wybranego. Inicjatywa tego spotkania leży całkowicie po stronie Boga. Przyjrzyj się temu spotkaniu. Wyobraź sobie sytuację, w której Bóg zaczyna mówić do tego człowieka. Co robi Abram, czy jest sam, czy między ludźmi? Jak wygląda miejsce rozmowy? Czy jest dzień, czy może noc? Jak reaguje Abram na tego tajemniczego kogoś, kto niespodziewanie wchodzi w jego życie? Przysłuchuj się też słowom Boga. Co mówi i w jaki sposób? Obietnica dotyczy czegoś niesłychanie ważnego dla człowieka starożytnego wschodu. Po pierwsze jest to potomstwo – Abram ma stać się ojcem. Jego życie ma dzięki temu nabrać sensu, bo będzie miał dla kogo pracować i zostawić dorobek swojego życia. Ktoś będzie kontynuował jego dzieło. Po drugie – Bóg obiecuje mu, że w każdej sytuacji będzie stał po jego stronie: będzie błogosławił tym, którzy będą błogosławić Abrama i będzie złorzeczyć temu, kto jemu będzie złorzeczył. Te słowa Pan wypowiada również do Ciebie, bo każdy, kto wierzy w Boga, jest synem Abrahama. Czy ta obietnica Wszechmocnego jakoś Cię porusza? Wejdź w dialog z Bogiem, popatrz Mu w oczy i rozmawiaj z Nim na ten temat.

2. Abram wykonuje polecenie Boga i opuszcza rodzinne strony. Wyobraź sobie, jak w pierwszym momencie mógł zareagować na słowa o wyjściu z domu ojca w nieznane. Czy od razu chętnie przystał na taką propozycję? Czy może dopiero później powolutku dochodził do zgody na to? Spróbuj zobaczyć, jak Abram z żoną i bratankiem wyruszają w nieznane, ku wypełnieniu obietnicy, której zaufał. Pomyśl, ile przeciwności musiał pokonać, aby wypełnić polecenie Pana. Miał dom, żonę, majątek, gospodarstwo, znajomych. Jak musieli patrzeć na niego ludzie, a nawet własna żona, kiedy zaczął opowiadać im o Bogu mówiącym do niego i co więcej, polecającym mu coś tak dziwnego! Pewnie wydawało się im, że zwariował. Wejdź w tę scenę. Czy jesteś Abramem, może Saraj, albo kimś z służby, która idzie z nimi? Co czujesz ruszając w drogę? Czy Twoje serce rozpala obietnica Boga? A może zaczynają się wątpliwości, niepewność?

3. Po jakimś czasie, kiedy Abram dochodzi do miejsca, które wyznaczył mu Bóg, On znowu przemawia do człowieka. Powtarza obietnicę potomstwa i ziemi. Zobacz Abrama, do którego przemawia Pan. Jaki jest ten człowiek, który zaufał Bogu i przeszedł już jakąś drogę? Czy coś się w nim zmieniło? Bądź przy rozmowie tych osób, wsłuchuj się w słowa Boga i Abrama. Usłysz je też jako kierowane do Ciebie. To Ty będziesz wieść płodne, owocne życie, będziesz mieć potomstwo. Tobie i Twoim dzieciom Bóg daje ziemię, miejsce życia. A więc jesteście w świecie jak w domu, u siebie. Ziemia nie jest wygnaniem, ale miejscem obietnicy, środowiskiem rozwoju. Czy to rzuca jakieś światło na Twoje życie? Spróbuj zobaczyć siebie i swoje uzdolnienia, to wszystko, co masz, czym żyjesz, jako daną od Pana sposobność rozwoju.

Kończąc modlitwę porozmawiaj z Panem i powiedz Mu o tym, co teraz czujesz, co myślisz, czego doświadczasz. Niech to będzie spontaniczna rozmowa. Wylej przed Nim swoje serce, które On przed chwilą poruszył. Pamiętaj, by to, co będziesz mówił Bogu miało związek z przebytą modlitwą. Zakończ odmawiając: Ojcze nasz.

Spróbuj zapisać sobie w „dzienniku duchowym” najważniejsze myśli, światła, uczucia, jakie pojawiły się podczas całej modlitwy. Jeśli nie masz na to czasu bezpośrednio po niej, możesz to zrobić później.