Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 16 stycznia

Tekst: Mk 2,18-22

Prośba: o łaskę przyjęcia tego, z czym przychodzi do mnie Bóg

1. Post dla Żydów jest czasem smutku. Czasem przebłagania za grzechy i pokutowania za nie. Post polega nie tylko na ograniczeniu pożywienia, ale unikaniu też wielu innych czynności. Mają oni określone dni, w które należy pościć. To czas powrotu na nowo do Boga, przygotowania się, aby móc stanąć w Jego Obecności. Widząc Jezusa i Jego uczniów, którzy nie przestrzegają dnia umartwienia, pytają Jezusa dlaczego tak postępują. Jezus w tym momencie pokazuje na siebie, jako pana młodego i zauważa, że dla Jego uczniów jest to czas wesela. Nie muszą się smucić, bo Pan jest z nimi. Jednak pod koniec zaznacza, że przyjdzie taki czas, kiedy będą pościć. Pomyśl przez chwilę, jak Ty podchodzisz do różnych przepisów, które daje Ci Kościół? Co rodzi się w Tobie, kiedy widzisz ludzi, którzy ich nie przestrzegają?

2. Jezus kontynuując swoją wypowiedź mówi o starym i nowym. Pokazuje przez to, że nie trzeba przyzwyczajać się do tego, co jest, ale mieć serce otwarte na nowe, które Bóg przynosi. Przyjście Jezusa było momentem radykalnej zmiany, przejścia od przestrzegania rytuałów do zbudowania osobistej relacji z Bogiem. W naszym życiu Bóg zaprasza nas do radykalnego zerwania z jakimś grzechem, a my możemy robić to połowicznie, przyszywając niejako łaty do starego ubrania. A przecież chrzest święty uczynił nas zupełnie nowymi, wprowadził w bliską relację z Bogiem Ojcem. Tylko dlaczego my chcemy trwać w starym, a nie pozwalamy wprowadzić się w nowe? Pomyśl przez chwilę o swoich reakcjach na nowe rzeczy, które wydarzają się w Twoim życiu. Na przemiany, których Bóg dokonuje.