1 Sm 15, 16-23
Saul dostaje rozkaz od PANA wyruszenia na wojnę przeciwko Amalekitom jako odwet za ich atak na Izraela za czasów Mojżesza. Nadto ma zniszczyć wszystko, co do nich należy. Saul nie wypełnia rozkazu. Utrzymuje przy życiu Agaga, króla Amalekitów, a jego żołnierze zabierają tłuste sztuki bydła i owiec, jakoby na ofiarę całopalną dla Boga.
J 1, 35-42
1. Dzisiejszy tekst nie tak dawno rozważaliśmy, ale zachęcam, by jeszcze raz w niego wejść i pogłębić to, co Bóg chce nam powiedzieć przez swoje Słowo. Wyobrażając sobie tę scenę spróbuj zwrócić uwagę na szczegóły tej sceny. Nie bój się tego, że być może niektóre momenty poruszą Cię tak samo, jak kiedyś.
1 Sm 9,1-4.17-19;10,1a
1. Młody człowiek Saul (choć w późniejszym czasie, już jako król, zejdzie z prostej ścieżki wyznaczanej mu przez Boga) jest otwarty na bycie prowadzonym. Widać to szczególnie w całym opisie wyprawy w poszukiwaniu oślicMk 2,1-12
1. Czasami spotykają nas takie doświadczenia, że nie możemy się pozbierać, że tracimy chęć do walki. Nawet nie mamy siły, by zwrócić się do Boga. Potrzebujemy pomocy drugiego człowieka.
1 Sm 4, 1-11
1. Izraelici stanęli do walki z Filistynami i przegrali pierwsze starcie. Wtedy przynieśli do obozu Arkę Przymierza, aby Bóg mógł być wśród nich obecny. Dlaczego nie zrobili tego wcześniej?1 Sm 3, 1-10.19-20
1. Są momenty w naszym życiu, kiedy Bóg przemawia często i daje dowody swojej obecności, a są też takie, w których Pan rzadko się odzywa – wydaje się, “jakby” Go nie było. Ale światło Boże nie zagaśnie, choć my czasem jesteśmy jak Heli – trudno nam zobaczyć Boga działającego w naszym życiu.