Wprowadzenie do modlitwy na XXXI Niedzielę zwykłą, Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych
Tekst: Łk 23, 44-46.50.52-53; 24, 1-6a
Prośba: o łaskę życia w pełni.
1. Śmierć jest częścią życia. Każdy z nas przejdzie przez jej drzwi. Ale to tylko przejścia – pascha. Dlatego to dzisiejsze wspomnienie jest złączone z Paschą Jezusa, z Jego przejściem. Wczytaj się i zatrzymaj na słowach z Ewangelii, które mówią o odejściu Jezusa, o Jego przejściu. Uświadom sobie, że to trudny moment. Człowieka ogarnia mrok, w pewien sposób zostaje sam, bo w tę podróż człowiek idzie sam.
2. Przyjście człowieka na świat jest połączone z jego pierwszym oddechem – wdechem powietrza, który jakby mówił „przyjmuję ten oddech i wszystko, co życie przynosi”. Nie zawsze potem udaje nam się przyjąć i zgodzić na wszystko, co życie przynosi. Przeżywamy różne trudności, kryzysy, na które trudno nam się zgodzić, nierzadko wpędzają nas w depresję. Jednak tak właśnie możemy odczytać pierwszy wdech. A co jest na końcu? Ostatni wydech, który jest jakby oddaniem powietrza, oddaniem życia i złożenia go w ręce Tego, od którego je otrzymaliśmy. Jezus potwierdza to słowami: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam mojego ducha”. A potem czyni ostatni wydech i Jego życie jest złożone w ręku Ojca. Przechodzi przez bramę śmierci. Pomyśl w tym miejscu o swoim odejściu. Zobacz, jakie uczucia Ci towarzyszą, kiedy myślisz o swojej śmierci. Czy jest w tym jakaś nadzieja, czy bardziej lęk? Czego się lękasz najbardziej?
3. Dzisiejszy tekst kończy się słowami o zmartwychwstaniu Jezusa. Bo to jest i nasze przeznaczenie. Tak naprawdę my nigdy nie umieramy. Nasze życie zmienia się, ale nie kończy, jak mówi ładnie prefacja pogrzebowa. Czy wierzysz, że tak jest? Czy to dzisiejsze wspomnienie jest tylko tradycją, w której centralnym punktem jest pójście na groby bliskich? Idąc na cmentarz pomyśl o tym, że Ty też będziesz tam leżał. Jak w tej perspektywie wygląda Twoje obecne życie? Ile w nim zaufania Bogu, a ile lęku o siebie? Modląc się dziś za zmarłych uświadom sobie cel swojego istnienia – życie wieczne.
„Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. ”
Tak bardzo poruszyły mnie dzisiaj te słowa, a szczególnie słowa „ostatni wróg”. Tak trudno czasami pojąć to wszystko, pojąć słowa, które mówi do nas Jezus. Ile trudności mam do pokonania w życiu, żeby na końcu pokonać śmierć, lęk przed tym co niepojęte, lęk przed rozstaniem się z bliskimi, lęk przed tym co niewidzialne i nienamacalne. Ale w te wszystkie lęki przychodzi Bóg kiedy go zapraszam. Właśnie wczoraj siedząc z dziećmi przy stole poruszyłam temat śmierci, gdzie chcę być pochowana, (ponieważ mamy dwa groby rodziców-męża i moich), czy chcę być skremowana czy nie. Myślę, że kiedyś nawet nie wspomniałabym o tym w rozmowach z dziećmi, bo wydawałoby się, że to przecież jeszcze nie ten czas, nie ten wiek i za trudny temat. Dziś czuję wolność w sercu, potrafię przyjąć z łaski Pana to co przygotował dla mnie. Dziś cieszę się każda chwilą, dziękuję Panu co każde doświadczenie, nie ważne jakie, czy radosne czy smutne. Proszę Go o łaskę życia w pełni, o przyjęcie w Miłości i pokorze tego co dla mnie przygotował.
JEZU UFAM TOBIE!