Wprowadzenie do modlitwy na wtorek, 8 stycznia

Tekst: Mk 6,34-44

Prośba: o łaskę zaufania Jezusowi

1. Jezus widzi tłum podążający za Nim i doświadcza głębokiego poruszenia emocjonalnego – lituje się nad nimi. Czym jest owo uczucie? To współczucie dla czyjegoś bólu, nieszczęścia, chęć udzielenia pomocy. Jezus widzi serca zgromadzonych i ich głód. Chce temu zaradzić. Najpierw naucza, zaspokajając głód serca, potem karmi, zaspokajając głód ciała. Widocznie taka kolejność w tamtym momencie była możliwa i była potrzebna. Czasami może najpierw trzeba nakarmić ciało, żeby można było nakarmić serce. Tu trzeba wrażliwości, wyjścia do drugiego, ukierunkowania całkowicie na wsłuchanie się w potrzeby drugiego. A jak to jest w relacjach, które są Twoi udziałem?

2. Aby nakarmić tak licznie zgromadzony tłum, potrzeba funduszy równoważnych wynagrodzeniu, które przeciętny robotnik otrzymywał za dwieście dni pracy. A Jezus poleca uczniom dać jeść tłumom. I jeszcze okazuje się, że mają „tylko” pięć chlebów i dwie ryby. Spróbuj popatrzeć na ten moment sceny. Uczniowie mają świadomość, że to jest nic wobec potrzeb, jednak robią, co im poleca Jezus. Nawet, jeżeli po ludzku jest to bez szans na powodzenie. Zaufali Jezusowi i dzięki temu mogli doświadczyć kolejnego cudu. Pomyśl o tych momentach w Twoim życiu, kiedy potrzebne było takie zaufanie do kogoś. Kto to był, co z tego wynikło?