Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 23 listopada
Tekst: Łk 21,1-4
Prośba: o łaskę zaufania Bogu we wszystkim
Po raz kolejny w ciągu dwóch tygodni Kościół daje nam to czytanie w Liturgii Słowa. Popatrz na Jezusa. Siedzi przy skarbonie i patrzy na tych, którzy wrzucają datki. Jedni wrzucają to, co im zbywa. Inni może skrupulatnie wyliczają dziesięcinę i oddają na potrzeby świątyni. I robią to nie z wyrachowania, ale z troski o dom Boga. Przychodzi też uboga wdowa. Wrzuca wszystko, co ma. Jesteśmy w ostatnim tygodniu roku liturgicznego. Czytania często nawiązują do obrazów końca świata, powtórnego przyjścia Syna Bożego. A dzisiejsze czytanie, jaki ma związek z końcem świata? Wdowa przychodzi o oddaje wszystko, co ma. Tym samym staje niejako wobec końca swojego życia – umrze z głodu i pragnienia. Jednak Bóg i Jego świątynia jest dla niej najważniejsza. Nie wiemy, jak potoczyły się jej dalsze losy. W tym miejscu przychodzi na myśl inna wdowa – w Sarepcie Sydońskiej /1 Krl 17/. Zaufała Bogu i się nie zawiodła. A jakie gesty, postawy, czyny pokazują Twoje zaufanie Bogu?
Pan przygląda się również i mi, i czeka na mój ostatni grosz, na tę cząskę siebie,której jeszcze Mu nie oddałam ,do której jestem przywiązana . Może nawet nie jestem do końca świadoma,co we mnie jest jeszcze wyłącznie moją własnością. On czeka cierpliwie na mój wdowi grosz i pragnie mną się zaopiekować. Mój ostatni grosz oddany Panu będzie początkiem wolności, momentem całkowitego zaufania Mu. Tak mało Ci ufam,Panie.
Proszę Cię, Panie, prowadź mnie.
Anna