Wprowadzenie do modlitwy na piątek, 24 stycznia
Tekst: Mk 3,13-19
Prośba: o łaskę uważności, świadomego przeżywania codzienności.
1. Przywołał ich… a oni przyszli do Niego. Powołanie Dwunastu jest wolną inicjatywą Jezusa. To On sam chce, aby ci konkretni ludzie mu towarzyszyli, nauczali i wyrzucali złe duchy. Przywołuje tych, których sam chce. A więc widzimy tu ruch od Jezusa do powołanego – to jest początek powołania. Ale potem czas na zawołanych: przyszli do Niego. Bez tej drugiej części, tzn. wolnej odpowiedzi człowieka, nic się nie wydarzy. Nie będzie życia w obecności Jezusa, nie będzie posłania i nauczania w Jego Imię, nie będzie cudów, które mogłyby się dziać, gdyby odpowiedź została udzielona. Czy wsłuchuję się w głos Pana, który zaprasza mnie do życia w bliskiej przyjaźni z Nim? Czy odpowiadam na Jego wołanie? Chodzi nie tylko o duże rzeczy, ale również o małe, codzienne sprawy, pośród których również możemy usłyszeć różne zaproszenia ze strony Boga.
2. Judasz, który Go wydał. Był jednym z tych, których Jezus chciał mieć przy sobie. Udzielił też wolnej odpowiedzi na zaproszenie Pana – przyszedł do Niego razem z pozostałymi jedenastoma uczniami. A jednak stał się zdrajcą. Ta sytuacja uczy nas, że potrzebujemy być stale uważni na najlżejsze wewnętrzne poruszenia, a także na to, co codziennie robimy i mówimy. Nasze serca muszą być czuwające, aby uniknąć niepostrzeżonego wzrostu nieuporządkowanych przywiązań i złych tendencji. A jeśli nie uda się ich uniknąć – aby je szybko zauważyć i „rozbroić”, póki jeszcze się nie utrwaliły. Na tej drodze kapitalne znaczenie ma pokora, czyli poznanie prawdy o Bogu i o sobie. Czy żyję w kontakcie ze sobą? Czy mam świadomość tego wszystkiego, co się we mnie rozgrywa, tzn. swojego sposobu postępowania, swoich emocji, reakcji na słowa i czyny innych? Czy zdaję sobie sprawę z tego, co przeżywam? To wszystko wydarza się w obecności Boga, który przecież cały czas jest we mnie, a ja w Nim. Spróbuj z tej perspektywy spojrzeć na dzisiejszy lub wczorajszy dzień. Czy to w jakiś sposób zmienia (albo czy może zmienić) Twoje patrzenie na to, co się wydarzyło?
PAN JEZUS PRZYWOŁAŁ MNIE, może nie odpowiedziałam od razu, ale Jezus jest cierpliwy i czekał na mnie. Wreszcie odpowiedziałam na Jego zawołanie. To jest najpiękniejszy moment, kiedy zaczęłam doświadczać obecności Boga w moim życiu. Jak zaczęłam się spotykać z Nim na codziennej modlitwie i doświadczyłam Miłości Bożej, cały świat się zmienił w moich oczach, a przede wszystkim zmieniło się moje serce. Dziś wiem, że Jezus jest ze mną w każdej sekundzie mojego życia, że troszczy się o mnie i daje więcej niż się spodziewam. Daję mi siłę do pokonywania trudnych doświadczeń i uczy mnie miłości-tej mądrej miłości a nie naiwnej. Jezu dziękuję Ci!