Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 30 listopada

Tekst: Iz 49,1-6

Proś o łaskę powierzenia Bogu swojego życia.

Wyspy, posłuchajcie Mnie! – Dzisiejszy fragment pierwszego czytania zaczyna się wyraźnym wołaniem o uwagę. Przyjmij ten tekst jako skierowany właśnie do Ciebie. Co Bóg pragnie Ci przez niego powiedzieć? Co chce powiedzieć o Tobie samym, o Twoich początkach i przeznaczeniu? Jeśli jakiś fragment porusza Cię bardziej, to zatrzymaj się przy nim i trwaj, aż poczujesz, że nasyciłeś się już jego treścią. Przyjrzyj się swoim emocjom: Jak jest Ci z Bogiem, który mówi, że ukształtował Cię jeszcze w łonie Twej matki?

Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły – autor pisze o frustracji z powodu bezowocnej pracy. To doświadczenie jest dobrze znane wielu z nas. To uczucie nie ma jednak ostatniego zdania. Nie jest wyznacznikiem sensu lub braku celowości. Autor zawiesza osąd, nie dokonuje ostatecznych rozstrzygnięć, nie potępia się ani nie gani. Ostatnie słowo zostawia Bogu i wie, że On będzie jego nagrodą. Jak wyglądają Twoje rozmowy z bliźnim i z Bogiem? Kto w nich ma ostatnie zdanie?