Wprowadzenie do modlitwy na piątek po Popielcu, 8 marca
Tekst: Iz 58, 1-9a
Prośba: o łaskę otwartego serca na drugiego
1. Szukają, pragną poznać, proszą, pragną bliskości. Te sformułowania pokazują, że w Narodzie Wybranym jest coś, co jest autentyczne. Jest pewien dynamizm w zabieganiu o relację z Bogiem. Jednak Bóg zwraca uwagę na to, że motywacje tych działań są powierzchowne – „żeby się ludziom podobać” powie Jezus w Ewangelii. Pomyśl przez chwilę o Twoim wchodzeniu w ten Wielki Post. O tym, co tak naprawdę Tobą kieruje. Bóg i Jego Osoba czy to, co powiedzą inni?
2. Bóg przez Izajasza przypomina, że w poście chodzi przede wszystkim o czynienie miłosierdzia. Uwolnić to, co jest zamknięte. Podzielić się sobą z tym, który potrzebuje. Wprowadzanie miłości w czyn sprawia, że nasze serce się poszerza. Otwiera się i staje gotowe na przyjmowanie i dawanie. Co dla Ciebie oznacza „czynić miłosierdzie”? Jak to wyraża się w Twoim codziennym życiu?
Bogu podoba się post, o którym mówi Izajasz (Iz 58, 6 – 7).
Trudne do realizacji w codziennym życiu – ale możliwe.
Tylko wtedy, gdy otworzę się na słowo Boga, które On codziennie do do mnie kieruje.
Tylko wtedy, gdy będę szukać dobrych z Nim relacji.
Tylko wtedy, gdy otworzę się na człowieka obok.
Panie, pomóż mi wystrzegać się sytuacji, w których doszłoby do zabrania mi Ciebie (Pana Mlodego) – bo wtedy grzech „czai się za rogiem”, a Ty, gdy Cię wzywam, nie możesz mi odpowiedziec: „Oto Jestem!”
Chroń mnie Panie od „utraty życia… z Toba” …
(Am 5, 14)