Wprowadzenie do modlitwy na piątek, 27 września.

Tekst: Ag 1,15b-2,9

Prośba: o łaskę spojrzenia na siebie i świat oczami Boga.

1. „Czy ktoś widział ten dom w jego dawnej chwale? Czy wam się nie wydaje że jest taki mizerny jakby go nie było?” Jedynie Bóg  wie jak wyglądał świat i człowiek przed upadkiem. My natomiast możemy się jedynie domyślać tej pełni i harmonii, która panowała między stworzeniami. Naprowadza nas na to dobroć innych ludzi, także piękno, które nadal – choć pomniejszone – możemy dostrzec wokół siebie. Mimo to czujemy często, że jest w tym wszystkim jakiś brak, swego rodzaju pęknięcie. Zderzamy się ze swoją mizernością, pokrzywieniem, egoizmem, z tym, że – nawet jeśli mamy dobre chęci – to zwyczajnie rezultaty nie dorównują pragnieniom. Spójrz na różne pęknięcia w sobie i wokół siebie. Być może są dość bolesne. Może budzą poczucie bezsilności i złość. Zobacz, że to wszystko nie jest tajemnicą dla Boga. Dużo lepiej niż my wie co jest grane… Poproś go aby pokazał Ci, jak On patrzy na całe to bogactwo, ale i całą tę biedę.

2. „Nabierz ducha! Do pracy, a Ja będę z wami! Poruszę niebo i ziemię, morze i ląd”. Bóg przypomina o przymierzu, które zawarł z narodem wybranym, ono nadal obowiązuje. Nadal jest obecny pośród niego, mimo, że wydawałoby się, że wszystko legło w gruzach. W podobnej sytuacji znajdują się uczniowie po śmierci Jezusa. Ale pośród największych zniszczeń Bóg mówi: nabierz ducha! Do pracy. To ważne i mocne słowa. Ale tylko w połączeniu z następnymi słowami nabiera właściwego sensu: jestem z wami! Poruszę w waszej sprawie niebo i ziemię, morze i ląd. Naszym zadaniem jest ruszyć się z miejsca i robić to, co możliwe, wysilić się. A wtedy poprzez nasze ręce przeleje się łaska pochodząca od Boga i okaże się, że znajdziemy się nagle i niespodziewanie na drugim brzegu, jak uczniowie, którzy płynęli w nocy i pod wiatr przez jezioro.

3. „Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej”. Spróbuj zostać przez jakiś czas z tą obietnicą i pozwól jej przenikać do Twojego serca. Wszystko to, co porysowane, poranione, będzie lepsze niż było przez upadkiem. Gdzie wzmógł się grzech tam jeszcze obficiej rozlała się łaska – jak pisze św. Paweł. Czy ta obietnica jakoś do Ciebie przemawia? Co w Tobie porusza? Czy ufasz tym słowom? Porozmawiaj o tym z Bogiem jak przyjaciel z przyjacielem.