Tekst: 2 Kor 6,1-10

Prośba: o łaskę nowego spojrzenia na swoje życie

Pismo zapewnia, że Bóg jest z człowiekiem wtedy, kiedy źle mu się dzieje („w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą”) i również wtedy, gdy jest mu dobrze („w czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie”). Pamiętać o Bogu tylko wtedy, gdy przychodzą problemy, jest instrumentalnym traktowaniem relacji z Nim. Apostoł pisze, że zachowanie każdego ucznia, któremu głosił dobrą nowinę, może być odczytywane przez społeczeństwo jako potwierdzenie i uznanie nauki albo stanowić pretekst wyszydzania Ewangelii.

Dalej Apostoł pisze o cnotach, którymi powinien odznaczać się każdy chrześcijanin: cierpliwość, czystość i umiejętność, wielkoduszność i łagodność, miłość nieobłudną, głoszenie prawdy w mocy Bożej i sprawiedliwość. Zachęcam Cię byś przyjrzał się w jakim stopniu posiadasz każdą z cnót i umiejętności. Co możesz zrobić, by pracować nad ich umocnieniem?

Na koniec św. Paweł pokazuje paradoks w jakim żyją chrześcijanie: uchodzący za oszustów a prawdomówni, nieznani a przecież dobrze znani, niby smutni a zawsze radośni, jakby ubodzy a wzbogacający wielu, niby nic nie mają, a posiadają wszystko. Te pierwsze określenia nadaje chrześcijanom logika świata, to drugie wskazuje na prawdę duchową, na życie przemienione łaską. Popatrz na swój niedostatek, poszukaj jego drugiej strony umocnionej pomocą od Boga.