Wprowadzenie do modlitwy na środę, 23 marca

Tekst: Pwt 4, 1. 5-9

Prośba: o łaskę doświadczania bliskości Boga w przestrzeganiu przykazań.

Myśli pomocne w rozważaniu:

• Posłuchaj słów Mojżesza o prawie i nakazach, które Bóg przez niego przekazał ludowi. Najpierw to, że mają ich słuchać. Słuchanie jest pierwszą „czynnością” w Biblii. „Słuchaj Izraelu…”, mówi Bóg. Otwórz uszy, ale nie tylko uszy. Słuchanie wiąże się z posłuszeństwem usłyszanemu Słowu. Chodzi o to, by Słowem żyć, a nie tylko o nim coś wiedzieć. Słuchamy sercem, co oznacza, że to wciela się w nasze życie i tak naprawdę kochamy to, czego słuchamy. Słuchanie sercem jest głębsze i szersze niż słuchanie literalne. Mogę słyszeć słowo i go nie umieć zinterpretować w kluczu swojego życia, a przez to i wcielić w życie. Czasem to problem Słowa, które jest na dany moment za trudne, a czasem problem tego, że nie chcemy słuchać.
• To słuchanie i wypełnianie przykazań prowadzi do życia i posiadania ziemi, którą Pan dla nas przeznaczył. Abyśmy żyli… przykazania nie są po to, by nam utrudnić życie, tylko byśmy żyli. Są jak granice, które pozwalają nam przeżywać wszystko w harmonii i prawdzie. Kiedy Bóg stwarza świat, to wypowiada niejako swoje „przykazania” do nieba, morza, ziemi… stawiając im granice. Mówiąc, że morze jest dotąd, a ziemia jest dotąd, a tutaj jest niebo, że każda przestrzeń ma swoje rośliny i zwierzęta. Wszystko ma swoje granice i to jest przestrzeń do życia. Kiedy nie ma granic jest chaos. Bóg nie chce, by człowiek żył w chaosie, bo w chaosie tak naprawdę nie da się żyć. Chaos jest na początku, kiedy ziemia była „bezładem i pustkowiem”. Stąd człowiek, który nie ufa Bogu i jego przykazaniom, nie przestrzega ich czyli łamie granice jest porównany do drzewa, które wybiera miejsca pustynne, gdzie nie ma życia (por. Jr 17, 5-10, Ps 1, itp.).
• Przykazania są mądrością i umiejętnością. Mądrość to pierwszy i największy dar Ducha Świętego. Umiejętność jest również Jego darem, który prowadzi do mądrości. Człowiek przestrzegający przykazań jest nazwany „narodem mądrym i rozumnym”, którego Bóg jest bliski. Owocem przestrzegania przykazań czyli życia miłością jest bliskość Boga. Ta bliskość, za którą tęsknimy, której pragniemy i która jest sensem i celem naszego życia. Bo „niespokojne jest serce człowieka, dopóki nie spocznie w Bogu”, czyli w Miłości, Prawdzie, Dobru, Mądrości, Miłosierdziu, Łagodności, Sprawiedliwości… 

Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.