Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 23 stycznia

Tekst: Mk 3,22-30

Prośba: o łaskę wierności Bogu

1. Wewnętrzna jedność. Jezus wzbudza kontrowersje swoimi czynami, swoim sposobem bycia, swoimi słowami. Nie można przejść obok Niego obojętnie. Dziś, niejako sprowokowany przez uczonych w Piśmie, mówi o tym, że silny jest ten, kto jej wewnętrznie zjednoczony. Chodzi Mu o zgodność czynów, słów z tym, co jest w sercu tego, kto działa, mówi. W innym miejscu mówi, żeby nasza mowa była tak, tak, nie, nie. Żebyśmy opowiadając się po stronie Boga, dbali o to, by nasze zachowanie było jednoznaczne z tym, co wyznajemy. W dzisiejszym świecie jest to bardzo trudne, bo ktoś, kto jest wyrazisty i wierny swoim przekonaniom nie jest mile widziany. A mamy być jak Jezus…

2. Grzech nieodpuszczalny. w pierwszym momencie możemy pomyśleć, jak to, Bóg nie może/nie chce odpuścić jakiegoś grzechu? Przecież Jego miłosierdzie jest bez granic. I to jest prawda. Ale człowiek w swojej wolności może sam postawić granice Bożemu miłosierdziu i nie przyjąć łaski przemiany. Może tak zatwardzić swoje serce, że nigdy nie dopuści myśli o potrzebie nawrócenia. I wtedy Boże miłosierdzie „ma granice”. Co rodzi się w Twoim sercu pod wpływem słów Jezusa?