Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 31 października
Tekst: Rz 8,31b-39
Prośba: o łaskę radości z faktu, że należę do Boga
1. Lęk. Jest jedną z podstawowych emocji, jakie towarzyszą nam w życiu. Jednym kojarzy się jedynie negatywnie. Ale tak naprawdę pozwala nam unikać sytuacji, które zagrażałyby naszemu istnieniu. Intensywność i sposób jego przeżywania zależy od tego, jaka jest nasza historia, jakie są nasze doświadczenia. Wtedy lęk może sprawić, że to, co nas otacza zaczniemy przeżywać tylko z perspektywy bycia zagrożonym. Na ten sposób patrzenia na rzeczywistość odpowiada dzisiejszy fragment Pawłowego listu. Autor mocno odwołuje nas do tego, że Bóg jest z nami bez względu na to, jak my to przeżywamy. Jego Obecność jest niejako niezależna od tego co my czujemy. Co więcej, jawi się On jako nasz Obrońca. Św. Paweł wyraża tę prawdę w słowach: „Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?” A jak to jest w Twoim życiu?
2. Przebaczenie. Drugim tematem, który wyłania się z dzisiejszego pierwszego czytania jest uwolnienie nas od ciężaru naszych win, grzechów, które są naszym udziałem. Kiedy Bóg przebacza grzech oznacza to, że przestaje na niego zwracać uwagę, co więcej, nigdy nie zwracał na niego uwagi. Bo dla Boga to ja jestem ważny, nie moje czyny. Tajemnicą mojej wolności jest to, że mogę odrzucić Boga lub pójść za Nim, a Bóg jest niejako „bezsilny” wobec mojej decyzji. Jednak kiedy przychodzę do Niego z moją biedą, poranieniem, grzechami, które poraniły też innych – On patrzy w moje oczy z miłością, nie zwracając uwagi na grzech. A ja, w Kim/czym mam wtedy utkwiony wzrok?
3. Nic nas nie zdoła odłączyć od Miłości. Żadna rzecz zewnętrzna, żadne działanie kogoś innego. Ani ludzie, ani zły duch, ani świat… Nawet my sami… Jesteśmy stworzeni przez Miłość i ta Miłość jest źródłem naszego istnienia. Gdybyśmy byli w stanie odciąć się od źródła, przestalibyśmy istnieć. Nic nie jesteśmy w stanie zrobić, żeby Bóg przestał nas kochać, bo Jego istotą jest Miłość. Może to zbyt śmiałe stwierdzenie, ale nawet jeśli wybierzemy drogę bez Boga i odrzucimy Jego miłość wybierając wieczne oddzielenie od Niego, On nie przestanie nas kochać… Co odnajdujesz w Twoim sercu, kiedy czytasz ostatnie zdania dzisiejszego fragmentu Listu do Rzymian?
„I jestem pewien,”. Panie, dziękuję Ci, że zapewniasz mnie o Swojej miłości. Dziękuję za pewność, że tak jest.
Moje serce jest przepełnione radością, bo wiem, że Bóg jest ze mną w każdej sekundzie mojego życia. Patrząc w przeszłość jeszcze bardziej dostrzegam, jak bardzo Bóg mnie umiłował, że nie oddzielił mnie od Niego mój najgorszy grzech, upadek, że:
„ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani potęgi, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”
Dziękuję Ci Panie za Twoją Miłość, za Twoją cierpliwość, że nie ważne kim jestem i co posiadam kochasz mnie taka samą miłością – miłością bezinteresowną i proszę abyś każdego dnia uczył mnie tej miłości.