Wprowadzenie do modlitwy na wtorek,  12 listopada.

Tekst: Łk 17,7-10

Prośba: o łaskę prawdziwej wdzięczności oraz postawę służby.

1. Wdzięczność. Jezus, stawiając apostołom pytanie o wdzięczność pana względem wiernego sługi, przypomina mi o czymś niezwykle istotnym. Mianowice, wskazuje, że powinienem codziennie dziękować za łaskę wiary, usłyszenia wezwania do pójścia za Nim, odkrycia piękna Pisma Świętego, wydłużonej modlitwy, czy poznania ludzi wierzących. Wdzięczność obejmuje również sam fakt, że mogę Mu służyć i czynić to, co się Jemu podoba. Taka postawa odwraca mój wzrok od siebie a skupia na Chrystusie, który jest prawdziwym Dawcą. Czy jestem człowiekiem, który dziękuje? Za co dziś szczególnie chcę podziękować Bogu?

2. Postawa służby. Jezus zaprosił mnie do relacji ze sobą. W konkrecie codziennego życia wyraża się ona w przyjęciu pokornej postawy służby. Nie zawsze przynosi ona gratyfikację, gdyż drugi człowiek nie zawsze potrafi docenić nasze starania. Niemniej jednak uczeń Jezusa nie zważa na doczesną nagrodę, ale uważając się za sługę nieużytecznego czyni to, co mu polecono, mając na względzie radość Tego, który posyła. Obrazem nagrody wiecznej, o której również myśli, jest zajęcie miejsca przy stole z Panem, który sam będzie posługiwał (Łk 12,37). Czy jest we mnie pragnienie, by z całą gorliwością służyć Panu? W jakich obszarach mogę bardziej zaangażować swoje siły?