Wprowadzenie do modlitwy na 3 Niedzielę zwykłą, 21 stycznia

Tekst: Mk 1, 14-20

Prośba: bym umiał zadbać o bliskość z Bogiem, samym sobą i drugim człowiekiem.

Myśli pomocne w rozważaniu:

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą.

• Bądź z Jezusem, który na początku swojej działalności zatrzymał się w Judei, nad Jordanem – tam, gdzie Jan udzielał chrztu. Kiedy Jan został uwięziony, Jezus powraca w rodzinne strony. Czy idziesz z Nim? A może oczekujesz Go w (swojej) Galilei?

Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże.»

• Wsłuchaj się w słowa, jakie mówi Jezus. Czas się wypełnił… co to za czas? Zobacz, jak my traktujemy czas. On jakoś nam mija, a obecne czasy pełne są słów „nie mam czasu”. Czas ma się wypełnić. Czym jest wypełniony Twój czas?
• Chociaż mówimy „nie mam czasu” to warto sobie uświadomić, że czas nie jest moją własnością i że możemy rozróżniać kilka jego poziomów. Najbardziej podstawowy to czas chronologiczny. On „płynie” niezależnie od mnie. Każdy zegar ten upływ pokazuje, ale nawet, gdy zegar się zatrzyma, to czasu to nie zatrzymuje. Czas jest nam podarowany, w nim jesteśmy zanurzeni. Kiedy chcemy i możemy podarować komuś „nasz” czas, wtedy dzieje się miłość. Bo jednym ze wzorów na miłość jest: czas + uważność. Jeśli komuś podarowujesz swój czas z całą uważnością na niego, na jaką Cię teraz stać – wtedy dzieje się miłość. To, kim jesteśmy i co robimy – dzieje się w czasie.
• Ten czas chronologiczny jest powiązany z czasem przeżywanym psychologicznie, a one oba z czasem KAIROS – czasem łaski. Im więcej w naszym życiu jesteśmy nakierowani na „bycie z…” – Bogiem, sobą i drugim człowiekiem, to psychologicznie odczuwamy, jakby czas biegł „wolniej”. Jesteśmy wtedy w dużej uważności na TERAZ i na osobę, relację, w której właśnie jesteśmy zanurzeni. Kiedy jesteśmy bardziej skoncentrowany na zadaniach i sprawach – wtedy psychologicznie czas biegnie szybciej i mamy poczucie, że „nie mam czasu” na nic.
• To wszystko dzieje się w czasie KAIROS – czasie łaski, czasie TERAZ, w którym Bóg JEST i DZIAŁA dla nas. Uświadom to sobie tak głęboko, jak potrafisz teraz. Wróć do Jezusa, który mówi: „Czas się wypełnił”. Bóg wkroczył namacalnie w nasz świat i stał się bliski – królestwo Boże (a więc OBECNOŚĆ  Boga) jest bliska.

«Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

• Nawrócenie mówi o tym, byśmy zwrócili się ku relacji z Bogiem. Tę relację grzech zaburza, oddala, pomniejsza… Nawrócenie więc to nie kwestia, bym stał się „jakiś” – lepszy, bardziej pobożny, miły, modlący się, chodzący do kościoła, etc. Ono mówi o tym, co chcę zrobić, by być w relacji do Boga, a jak do Niego, to i do samego siebie i do bliźniego.
• Uwierzyć w Ewangelię mówi o tym samym – uwierzyć w Słowo, które mówi o bliskości Boga. Grzech jest niewiarą w bliskość Boga (jak w raju, kiedy człowiek słysząc kroki Boga, zamiast wybiec Mu naprzeciw i ucieszyć obecnością Przyjaciela – ucieka przed Nim i chowa się).
• Kiedy zbyt często mówimy „nie mam czasu”, może to oznaczać, że w gruncie rzeczy uciekam przed Bogiem, przed sobą i bliźnimi – uciekam przed bliskością. Dzieje się tak często wtedy, kiedy bliskość była związana z cierpieniem (np. w dzieciństwie – tęsknimy za nią bardzo i żyć bez niej się nie da, ale była sfrustrowana, bo rodziców fizycznie lub psychicznie nie było przy nas). Dziś możesz podjąć decyzję, że chcesz budować relację pomimo takich trudnych doświadczeń. W życiu bowiem przede wszystkim nie chodzi o załatwianie spraw czy zadań (stanowią tylko część naszego życia), a chodzi właśnie o relacje, w których nasze życie jest całe zanurzone. Stąd Jezus po tych słowach zaprasza do towarzystwa mężczyzn, których spotyka na swojej drodze – uczniów, których powołuje. I oni idą za Nim.

Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.