Wprowadzenie do modlitwy na piątek, 15 stycznia

Tekst: Mk 2,1-12

Prośba: o łaskę odwagi i otwartości na Boże przebaczenie

1. „Przyszli do Niego z paralitykiem”. Cztery osoby przynoszą chorego do Jezusa. Na przeszkodzie stoi tłum. Symbolizuje on tu wszelkie przeszkody zewnętrzne i wewnętrzne, z jakimi się spotykamy, gdy idziemy na modlitwę, medytację, czy też Eucharystię. Jakie to przeszkody? Otwór w dachu jest rozwiązaniem problemu. Wystarczy choć minimalna otwartość (otwór) w sercu, aby przyjąć Jezusa. Zamknięcie jest wyrazem buntu. Na ile moje serce jest otwarte? Jak mogę ewentualnie zmiękczyć dach mojego serca, aby dać szansę na spotkanie z Jezusem?

2. „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”. Otwartość serca prowadzi do spotkania z Tym, który chce odpuścić nam grzechy. Jak mówi papież Franciszek: „Boga nigdy nie męczy przebaczanie naszych win. To nas męczy proszenie Go o wybaczenie”. Problem polega często na tym, że boimy się uznania naszej grzeszności, bo wiąże się to z koniecznością zgody na fakt, że bez Boga, bez Jego miłosierdzia, sami nie poradzimy sobie z ciężarem grzechu, który mozolnie niesiemy. Może prośba o modlitwę skierowana do czterech bliskich mi osób będzie początkiem nowego podejścia w relacji z miłosiernym Jezusem.