Rekolekcje Adwentowe 2013 „Bóg stał się Człowiekiem”

Tydzień II: …STAŁ SIĘ…

Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 12 grudnia

Tekst: 1 J 1, 1- 4

Na początku modlitwy uczyń znak krzyża i uświadom sobie przez chwilę, że Bóg jest teraz przy Tobie. Ponieważ chcesz z Nim rozmawiać, więc On Jest Obecny. Poproś Go więc w tym momencie, aby Duch Święty poruszał Twoją modlitwę, by On sam ją prowadził. Poproś także, by Pan usuwał w niej wszelkie przeszkody oraz by oczyścił Twoje zamiary, intencje, pragnienia, decyzje, czyny – by służyły tylko większej chwale Boga i dobru innych ludzi.

Zaangażuj teraz wyobraźnię. Jeśli potrzebujesz, przypomnij sobie fragment Pisma, którym będziesz się modlił. Następnie wyobraź sobie daną scenę. Dziś zobacz Jezusa w jego cielesności, zobacz jak się rodzi, jak dorasta, jak umiera i zmartwychwstaje. Jak zmienia się jego ciało od bycia dzieckiem aż do przemienionego i uwielbionego ciała po zmartwychwstaniu.

Poproś teraz Pana o owoc modlitwy. W dzisiejszej modlitwie poproś o łaskę spotkania z Bogiem w moim tu i teraz.

1. Zobaczyć Słowo – czy zastanawiałeś się kiedyś, jak byś się zachował, gdybyś to Ty żył w czasach apostołów i mógł widzieć Jezusa? Czy uwierzył byś w Niego? Czy w Jego ludzkiej powierzchowności udało by Ci się zobaczyć odwiecznie istniejące Słowo Ojca? Św. Jan zaczyna list od słów: „Piszemy wam o tym, co było na początku”, a „na początku było Słowo, a Słowo było u Boga”. To niewidzialne słowo dające życie duszy, stało się widzialne dla ciała tak, że uczniowie mogli je dotykać. Dziś poświęć trochę więcej czasu, by wsłuchać się w swoje ciało. Zobacz, jak Twoje ciało zachowuje się na modlitwie, gdzie doświadczasz emocji. Postaraj się zejść z poziomu głowy, czyli z myślenia, na czucie. Później wsłuchuj się w jego sygnały: czy ma energię, czy jest zmęczone? Powoli dojdź do przekonania, że ciało nie jest czymś odrębnym od Ciebie, ale właśnie jest Tobą.

2. Słyszeliśmy i dotykaliśmy – Apostoł Jan zaświadcza, że wie, co mówi, ponieważ to on sam widział Jezusa, słuchał Jego słów i dotykał Go. O swoim doświadczeniu opowiada używając liczby mnogiej, mówi: słyszeliśmy, widzieliśmy, dotykaliśmy. Mówi to w konkretnym celu, aby ci, którzy zechcą przyjąć naukę, trwali z apostołami w jedności. Doświadczenie Boga wcielonego tworzy wspólnotę światków. Są to ludzie, którzy nie mogą pozostać obojętni wobec osoby Jezusa. Sobór Watykański II mówi o Kościele jako o Mistycznym Ciele Chrystusa. Przystępując do jednego ołtarza, jednoczymy się, stając się jednym w Chrystusie. Spójrz na swoje miejsce w kościele, gdy przychodzisz na mszę – gdzie siadasz? Dlaczego wybierasz akurat to miejsce? Zastanów się także nad swoim miejscem w Kościele – jak przekazujesz tradycję tych, którzy dotykali, słyszeli i widzieli Boga wcielonego?

3. Życie i Radość – Jezus przyszedł na świat, by pokonać śmierć, świadczyć o życiu bez końca oraz pobudzać do radość płynącej z uczestnictwa w miłości Boga. Używając hebrajskiej formy tworzenia stopnia najwyższego, można by powiedzieć, że jesteśmy zaproszeni do tego, by żyć życiem-żyć i cieszyć się radością-radości. Jest to pełnia, do której jesteśmy powołani. Trzeba tylko poszerzyć serce, by te wielkie dary się w nim zmieściły. Pomóc temu mogą wielkie pragnienia rozgrzewające serce.

Na koniec porozmawiaj z Panem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.

Na zakończenie pomódl się słowami: Ojcze nasz…

Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.