REKOLEKCJE ADWENTOWE 2015 „NA POCZĄTKU…”

Dzień 1

Wprowadzenie do modlitwy na 1 Niedzielę Adwentu, 29 listopada

Tekst: Rdz 1, 1 – 2, 4

Na początku modlitwy uczyń znak krzyża i uświadom sobie przez chwilę, że oto Bóg jest teraz przy Tobie. Ponieważ chcesz z Nim rozmawiać, więc On Jest Obecny. Poproś Go więc w tym momencie, aby Duch Święty poruszał Twoją modlitwę, by On sam ją prowadził. Poproś także, by Pan usuwał w niej wszelkie przeszkody oraz by oczyścił Twoje zamiary, intencje, pragnienia, decyzje, czyny – by służyły tylko większej chwale Boga i dobru innych ludzi.

Zaangażuj teraz wyobraźnię. Przypatruj się Bogu, który stwarza świat. Posłuchaj tego, co mówi, jakie słowa wypowiada. Zobacz co się dzieje pod wpływem Jego słów. Przyjrzyj się dobrze efektom Jego działania. Zobacz również siebie jak jesteś przez Niego stwarzany, powoływany do życia.

Prośba:  o łaskę poznania i doświadczenia Boga, który pragnie przyjaźni z Tobą i pierwszy wychodzi do Ciebie obdarzając Cię wielkimi dobrami. Proś też, aby spotkanie Boga, który jest miłością, zrodziło w Twoim sercu pragnienie odpowiadania na Jego miłość.

1. Wchodząc wyobraźnią w tę scenę zobacz Boga, który stwarza świat. On jest na początku tego wszystkiego, co widzimy, dotykamy, czujemy, smakujemy, słyszymy. Bez Jego działania nic by nie było – oprócz Niego samego. To, że możesz teraz czytać te słowa i odprawiać rekolekcje, że możesz żyć, słyszeć, mówić, czuć, dotykać… że możesz pracować, odpoczywać, bawić się, śmiać, smucić, biegać, skakać… to wszystko dlatego, że u początku naszego istnienia stoi On – Bóg, Dawca wszelkiego Życia. Wpatruj się więc w to, co On mówi, robi, jak działa. Zobacz, jak się stara, by to stworzenie było jak najdoskonalsze, by było naprawdę odbiciem Jego Dobra, Piękna i Miłości. To ta miłość właśnie popchnęła Go do stwarzania. Jest tak wielka, że nie mógł zatrzymać jej dla siebie. Wpatruj się w tę scenę stwarzania i zobacz jakie uczucia się w Tobie rodzą. (Wczytując się w słowa z księgi Rodzaju, stwórz w wyobraźni Twój własny obraz stworzenia, tak jak Ty byś to sobie wyobraził – raczej nie korzystaj z gotowych obrazów z jakichś książek czy filmów).

2. Po kolei przyglądaj się temu, co się dzieje. Wsłuchaj się w głos Boga. Jaki on jest? Czy jest może mocny, donośny, przenikający wszystko? A może delikatny, subtelny, jak lekki powiew wiatru? Zobacz, co się dzieje, kiedy wypowiada słowo. Zobacz i poczuj moc słowa, które wypowiada Bóg. Kiedy mówi – to natychmiast się staje. Jego Słowo ma moc stwórczą. Kiedy już Bóg coś stworzy – zacznij z tego „korzystać”. Przypatruj się wszystkim zwierzętom, posłuchaj śpiewu ptaków, powąchaj dopiero co stworzone kwiaty, dotykaj ziemi, trawy, drzew, posmakuj pierwszych owoców. Uciesz się tym, co widzisz, co słyszysz, czego dotykasz, co smakujesz, co wąchasz. Użyj wszystkich Twoich zmysłów wewnętrznych (w Twojej wyobraźni), by chłonąć to wszystko, co Bóg właśnie stwarza.

3. A wreszcie Bóg stwarza człowieka. Najpierw przygotował mu przestrzeń do życia – ziemię, a potem postawił go na niej. Bóg – Miłość zadbał o wszystko. Jeszcze raz możesz nacieszyć zmysły tym, co Bóg stworzył. Potem przyjrzyj się pierwszym ludziom. Zobacz, jak ich stwarza, jak daje im życie. Przyjrzyj się temu, jak doskonale są stworzeni, jak są wolni od braków. Popatrz teraz na siebie. Ciebie również stworzył Bóg – poprzez Twoich rodziców (pierwszym ludziom dał polecenie rozmnażania się, a więc w ich ręce złożył dar przekazywania życia, który na początku był tylko w rękach Boga). Przyjrzyj się swojemu ciału i temu, jak jest ukształtowane. Zobacz wszystkie swoje zdolności, zmysły, umysł, pragnienia, serce. To wszystko jest od Boga. On Cię tym obdarzył. On jest pierwszy w dawaniu, pierwszy w miłości. Wsłuchaj się w błogosławieństwo, jakie Bóg wypowiada do pierwszych ludzi. Ono jest skierowane również do Ciebie. Masz pomnażać życie i panować nad ziemią, którą Bóg stworzył. On uczynił każdego człowieka swoim pełnomocnikiem na ziemi.
Na koniec uświadom sobie mocno, że świat jest stworzony jako dobry – od początku. Chociaż nazywamy pierwszy grzech „pierworodnym”, to jednak tak naprawdę pierworodna jest łaska i miłość Boga – Ojca, który stwarza świat i człowieka. Uświadom sobie, że Bóg jest pierwszy, Jego łaska jest pierwsza, Jego miłość jest pierwsza i uprzedzająca wszystko – nawet Twój grzech i zło.

Kończąc modlitwę porozmawiaj z Panem i powiedz Mu o tym, co teraz czujesz, co myślisz, czego doświadczasz. Niech to będzie spontaniczna rozmowa. Wylej przed Nim swoje serce, które On przed chwilą poruszył. Pamiętaj, by to, co będziesz mówił Bogu miało związek z przebytą modlitwą. Zakończ odmawiając: Ojcze nasz.

Spróbuj zapisać sobie w „dzienniku duchowym” najważniejsze myśli, światła, uczucia, jakie pojawiły się podczas całej modlitwy. Jeśli nie masz na to czasu bezpośrednio po niej, możesz to zrobić później.