Wprowadzenie do modlitwy na 13 Niedzielę zwykłą, 2 lipca
Tekst: Rz 6, 3-4. 8-11 oraz Mt 10, 37-42
Prośba: o łaskę całkowitego zanurzenia w śmierci Chrystusa i dar Nowego Życia.
1. Chrzest zanurza nas w śmierci Chrystusa. Sprawia, że stajemy się ludźmi Paschy – Przejścia od starego do nowego życia. Umiera w nas stary a rodzi się nowy człowiek. Na czym polega bycie nowym człowiekiem? Stajemy się podobni do Chrystusa, stajemy się przez całe nasze życie. To podobieństwo niejako wykuwa się w nas z każdym dniem. Przez co? Że każdego dnia podejmujemy decyzję kochać tak jak On. Pozwalamy Mu wymienić nasze kamienne serce na serce z ciała. Rzeczywistością stają się w nas słowa: Miłość cierpliwa jest, łaskawa, nie zazdrości, nie szuka swego, nie pamięta złego… Podejmujemy każdego dnia żyć przykazaniami Jezusa, np.: Miłujcie waszych nieprzyjaciół, niech nie wie lewa ręka, co czyni prawa, wejdź do swej izdebki i módl się w ukryciu, błogosławcie tych, którzy wam złorzeczą, itp. Popatrz na swoje życie i zobacz, czy ten proces się w Tobie dokonuje. Czasem szybciej, a czasem wolniej. A jeśli nie, czy jest w Tobie takie pragnienie, byś ostatecznie mógł powiedzieć: Żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus (Ga 2, 20)?
2. Chrystus powstał z martwych i więcej nie umiera – powstał z martwych, ale jego rany się nie zasklepiły, nie pozamykały. Proces upodabniania się do Chrystusa nie oznacza, że nasze rany staną się zalepione, lecz że razem z naszymi ranami będziemy podobni do Chrystusa. Ból i krwawienie ran naszego serca może powstrzymać tylko przebaczenie. Dziury jednak – podobnie jak u Jezusa – zostają. Przez nie może być widoczna miłość i łaska – światło Chrystusa. Dzieje się to nie naszą mocą, lecz Ducha Świętego, którego Ojciec posyła nam, by czynił w nas ten proces upodabniania się do naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Uświadom sobie, że to się w Tobie dokonuje. Możesz na to nie pozwolić, zasklepiając się w swojej krzywdzie i zamykając drogę sercu do przebaczenia. Wtedy Twoje serce może powoli twardnieć i tracić swoją wrażliwość – uległość na delikatne poruszenia Ducha. Duch jest Życiem, więc brak przebaczenia pomniejsza w nas życie. Przebaczenie to proces, w którym stary człowiek traci życie – jak mówi o tym dzisiaj Jezus, po to, by nowy mógł się narodzić. Nowy – z wody i Ducha, z miłości i łaski Boga. Czy tego właśnie pragniesz? Porozmawiaj o tym na koniec z Jezusem.