Wprowadzenie do modlitwy na środę, 19 lutego
Tekst: Mk 8,22-26
Prośba: o łaskę widzenia jasno i wyraźnie
1. Przeczytaj uważnie fragment dzisiejszej Ewangelii. Spróbuj zobaczyć Jezusa i uczniów, którzy przychodzą do konkretnej miejscowości. Zobacz mieszkańców, niewidomego, którego do Niego przyprowadzają. Zauważ, że przybycie Jezusa powoduje zgromadzenie, hałas, może nawet niezwracanie uwagi na drugiego byle znaleźć się blisko Nauczyciela. A może są tacy, którzy po prostu nie mogą się do Niego „dopchać”. Zobacz jak dziś wygląda Twoje życie? Jest w nim przestrzeń na spotkanie czy może wielość spraw i zamieszanie, które powoduje, że nie masz przestrzeni na budowanie relacji z Bogiem…
2. Jezus uzdrawia niewidomego tak, że widzi jasno i wyraźnie. Ważnym gestem jest wyprowadzenie go ze wsi. Jakby chciał pokazać, że właśnie to miejsce powoduje jego ślepotę. Po uzdrowieniu poleca wrócić mu do domu, ale nie do wsi. Ślepota w Biblii jest symbolem pogrążenia w grzechu. Obrazuje też oddzielenie od wspólnoty i niemożność realizowania się w pełni jako człowiek. Spróbuj zobaczyć co jest Twoją ślepotą? Co nie pozwala Ci realizować się w pełni jako osoba? Pozwól, aby Jezus dotknął tego miejsca, abyś mógł być w świetle.
Panie Boże, dziękuję Ci, że wyprowadziłeś mnie poza wioskę, poza tłum, hałas, wielość spraw, zamieszanie; że zabrałeś mnie na rekolekcje w ciszy; że spotykasz się ze mną w mojej codzienności, w ciszy modlitwy osobistej. Tu jest moja przestrzeń na budowanie relacji z Tobą, na zacieśnianie więzi między nami, na to, abyś kształtował moje serce i uczył mnie, jak odpowiadać na Twoją miłość. Dziękuję Ci za pragnienie przebywania z Tobą w ciszy, gdzie leczysz mnie z mojej ślepoty, obnażasz przede mną prawdę o mnie i powoli ukazujesz swoje plany względem mnie.