Zapraszamy dzisiaj do modlitwy kontemplacyjnej całej męki. Być może znajdziesz czas na adorację w kościele, być może będziesz się modlił w domu. Po prostu czytaj bardzo powoli podany wyżej fragment (męka naszego Pana Jezusa Chrystusa przeznaczona na dzień dzisiejszy) i spróbuj wejść w te przesuwające się sceny Twoją wyobraźnią oraz uczuciami. Przysłuchuj się tym wszystkim dialogom, jakie znajdziesz, zwróć uwagę na to, co w nich mówi Jezus, ile mówi. Zobacz jak wobec Niego zachowuje się człowiek (każdy człowiek biorący udział w tych scenach). Zobacz, ilu ludzi zostaje przy Jezusie do końca, ilu z nich jest przeciwnych Jemu, kto to jest. Zobacz również jakie są Twoje uczucia, gdzie jest Twoje serce – jakie pragnienia rodzą się w Tobie. Staraj się wejść sercem w tę scenę – to są takie obrazy i taki czas (Triduum Paschalne), że nie czas tu na rozumowe roztrząsanie. Umiera człowiek i Bóg zarazem – przy śmierci zaś rozum nie za wiele ma do powiedzenia. Spróbuj wczuć się w uczucia Jezusa, w to, co mógł przeżywać. Mniej zwracaj uwagę na cierpienia fizyczne, choć one również są ważne. Bardziej skup się na tym, co przeżywa w środku. Jak może przeżywać zdradę? Jak zaparcie się Piotra? Jak opuszczenie przez wszystkich? Jak samotność na krzyżu? Skoro bowiem On umiera za Ciebie, to o relacje tu chodzi, nie o ilość cierpienia fizycznego.
Jeśli nie znajdziesz czasu na kontemplację całej męki, to w całym tym tekście znajdź fragmenty, które chciałbyś bardziej kontemplować. Być może będzie to początek (pojmanie Jezusa), może sąd ludzi nad Nim, może droga krzyżowa, może te wydarzenia spod krzyża, może sama śmierć. Staraj się w dzisiejszej modlitwie uciszyć rozum i jego roztrząsanie problemów – niech przemówi serce. Być może wpatrując się (czytając, kontemplując) w scenę śmierci Jezusa nie będziesz w stanie nic powiedzieć – jedyną odpowiedzią będzie milczenie, cisza – wobec takiej tajemnicy i takich doświadczeń. Może będą to uczucia smutku, bólu – nie bój się tych uczuć, nie bój się ich wyrazić wobec Boga. Czyni to dziś cały Kościół.