Tekst: Ne 9, 13 – 17
Potem na górę Synaj zstąpiłeś i rozmawiałeś z nimi z nieba; i dałeś im przepisy słuszne, wskazówki niezawodne, prawa dobre i przykazania. I Twój święty szabat im oznajmiłeś, i przez sługę Twego, Mojżesza, nadałeś im przykazania, przepisy i Prawo. I chleb z nieba im dałeś, gdy byli głodni; a wodę ze skały im wyprowadziłeś, gdy odczuwali pragnienie. I rozkazałeś im, by poszli posiąść ziemię, którą im dać obiecałeś pod przysięgą. Lecz oni, ojcowie nasi, postępowali zuchwale, byli krnąbrni i nie słuchali Twoich przykazań. I uchylali się od posłuszeństwa i nie pamiętali o cudach, któreś dla nich uczynił. Byli twardego karku i uwzięli się, by wrócić do niewoli swej w Egipcie. Lecz Ty jesteś Bogiem przebaczenia, jesteś łaskawy i miłosierny, cierpliwy i wielkiej dobroci; i nie opuściłeś ich.
I. Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, a także tego, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie zakłócenia w niej oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.
II. Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać), a następnie zaangażuj wyobraźnię. Wejdź w daną scenę wyobraźnią, zobacz osoby biorące w niej udział, zobacz, co robią, posłuchaj, o czym rozmawiają. Zobacz w danej scenie również siebie – kim tam jesteś? Co mówisz? Co robisz? Jeśli scena jest mało wyobrażeniowa, to wyobraź sobie Boga Ojca lub Jezusa, przed którym siedzisz i który z Tobą rozmawia o tym, o czym mówi tekst.
III. Poproś teraz Pana o szczególny owoc tej modlitwy. Dziś poproś szczególnie o łaskę uprzejmości i dobroci w stosunku do innych.
1. Bóg – wzorem uprzejmości i dobroci dla każdego człowieka. Tekst z Księgi Nehemiasza opisuje sytuację ludu wybranego podążającego pustynną drogą z ziemi egipskiej ku miejscu przeznaczenia. Bóg, który ich wyzwolił udziela im wskazówek, dba o ich pokarm, ofiaruje prawa i przykazania, które są dobre. Izraelici natomiast, zamiast być wdzięczni, buntują się, postępują zuchwale, nie chcą przestrzegać przykazań. Może odczytują je jako ciężar nie do uniesienia, nie potrafią dostrzec w nich przejawu Bożej uprzejmości. Co zrobiłbyś, gdyby drugi człowiek przejawiał podobną niewdzięczność w stosunku do Ciebie? A co czyni Bóg? W odpowiedzi na bunt nie opuszcza swoich wybranych. Zostaje na pustyni, okazując tym samym swoją dobroć. Jego uprzejmość wypływa z głębokiego poznania człowieka. Bóg wie, że każdy z nas jest biedny i bez Jego pomocy sobie nie poradzi. Przywołaj w pamięci sytuacje ze swojego życia, w których doświadczyłeś/aś szczególnej dobroci i uprzejmości ze strony Pana Boga.
2. Uprzejmość – oznacza otwarte serce na potrzeby mojego bliźniego oraz postawę autentycznej życzliwości. Jej owocowanie zamyka się w dwóch sferach: w działaniu oraz w mowie. Mogę dobrze czynić drugiemu poprzez ofiarowanie swojego czasu, sił, czy twórczego zaangażowania. Uprzejmość przejawiająca się w mowie konkretyzuje się w docenianiu wysiłków drugiego, chwaleniu gdy nadarza się ku temu okazja, czy pocieszaniu w momentach kryzysu. Uprzejmość przejawia się w dobieraniu właściwych słów podczas rozmowy. Ten wielki dar znajduje swoje źródło w sercu, które doświadczyło Bożej miłości. Tylko dzięki niej jesteśmy w stanie nie ranić innych naszymi słowami. Sami z siebie nie jesteśmy do tego zdolni. Dlatego tak ważne jest trwanie i pielęgnowanie relacji z Bogiem. Zobaczę jak wyglądały moje ostatnie rozmowy z bliźnimi. Ile było w nich mojego własnego ja, które zdolne jest do zadawania bólu, a na ile obecny był Bóg?
3. Dobroć – podobnie jak inne owoce Ducha rodzi się z jedności z Bogiem. Im większa zażyłość, im zdrowsza i głębsza relacja tym nasza dobroć staje się bardziej czysta i pozbawiona domieszki egoizmu. Człowiek sam z siebie nic nie może uczynić, a w jego sercu znajduje się nieprawość. Dlatego Bóg posyła swojego Syna, aby wyrwać nas z tej nieprawości i oczyścić nasze wnętrze. Chrystus mocą swojej męki, śmierci i zmartwychwstania przeobraził nas w kogoś, kto jest zdolny do dobra. Być dobrym ma jeden konkretny cel: pomaga innym ludziom odkryć, że sam Bóg jest dobry. Okazuje się często, że żyjemy na co dzień wśród osób niewierzących. Okazywanie naszej przynależności do Chrystusa może być jedynie skuteczne wtedy, gdy nasza postawa cechuje się niekłamaną dobrocią. Czy czuję się zaproszony do apostołowania poprzez czynienie dobra? Co mogę zmienić w moich relacjach z innymi, aby to Chrystus objawiał się jako Dobry Bóg?
Na koniec porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.
Na zakończenie pomódl się słowami: Ojcze nasz…
Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.