Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 1 kwietnia.
Tekst: Iz 65,17-21
Prośba: o doświadczenie tego, że Bóg cieszy się z Twojej obecności
1. W dzisiejszych czytania słyszymy zapowiedź stworzenia „nowych niebios i nowej ziemi”. Spróbuj zobaczyć dziś w tych słowach zapewnienie o tym, że Bóg o Tobie nie zapomni, niezależnie od tego, na ile czujesz się przytłoczony przez swoje słabości. Dla Niego, dla Stwórcy, nie ma rzeczy niemożliwych. W czasie Wielkiego Postu często mobilizujemy nasze siły, żeby więcej się modlić czy podejmować jakieś wielkopostne wyrzeczenia. To dobre działania, pomyśl jednak na ile skupiasz się na samym efekcie tych Twoich starań, a na ile czujesz, że pogłębia to Twoją relację z Bogiem. Jeśli doświadczasz w tym jakichś trudności, poproś dziś, aby to On dokonywał w Tobie tego dzieła – by On stwarzał w Tobie to, co nowe, by prowadził do autentycznego i pełnego radości przeżywania relacji z Nim.
2. „Rozweselę się z Jerozolimy i rozraduję się z jej ludu.” Uczynię z Ciebie moją radość – mówi dzisiaj Bóg. Jak czujesz się z tymi słowami? Co dla Ciebie znaczą? Co czujesz na myśl o tym, że Bóg patrząc na Ciebie uśmiecha się z radością? Porozmawiaj z Nim o tym. Jeśli nie umiesz uwierzyć w to, że Twój Stwórca cieszy się z Twojej obecności, z działania (niezależnie od tego, jak Ci ono wychodzi) i z tego, że po prostu jesteś, proś o doświadczenie Jego miłości i bezwarunkowego przyjęcia Twojej osoby.
Panie, dziękuję Ci za To, że ciągle mnie stwarzasz i ciągle doskonalisz … Dbasz o mnie i troszczysz się o moje bycie tu i teraz – z Tobą. Jesteś moja radością. Tym większą, że mówisz mi, iż „radyjesz się ze mnie” słabego, bezbronnego człowieka, który ufa Tobie … I ciągle dorasta do bycia Twoim ukochanym dzieckiem.
Wielbic Cię Panie w Tym, co mi ofiarujesz, wielbie Cię w Twojej miłości.