Iz 55,10-11
I. Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, a także tego, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie zakłócenia w niej oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.
II. Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać), a następnie zaangażuj wyobraźnię. Wejdź w daną scenę wyobraźnią, zobacz osoby biorące w niej udział, zobacz, co robią, posłuchaj, o czym rozmawiają. Zobacz w danej scenie również siebie ? Kim tam jesteś? Co mówisz? Co robisz?
III. Poproś teraz Pana o szczególny owoc tej modlitwy. Dziś poproś szczególnie o łaskę zobaczenia mocy Boga działającego w Twoim życiu.
1. Bóg swoim słowem stworzył świat. Na Jego słowo zaczęła istnieć przyroda ożywiona i nieożywiona. Bóg swoim aktywnym zaangażowaniem stwarza każdego człowieka. Każdy z nas powstał na Jego słowo. Nasze istnienie jest podtrzymywane mocą i wolą Boga. Każdego dnia istniejemy, bo Bóg tego chce.
2. Przeczytaj powoli tekst z Księgi Izajasza. Wyobraź sobie suchą, spękaną ziemię. Co może na niej wyrosnąć, jakie są dla niej perspektywy? Co może czuć człowiek będący taką „zeschłą ziemią”? Dlaczego mógłby pragnąć deszczu – co może go ukoić? Jakiego „deszczu” pragnie i co się z nim stanie, gdy on przyjdzie?
3. Bóg mówi, że Jego słowo jest skuteczne. Autor opisuje to za pomocą dwóch zwrotów: 1. słowo nie wraca bezowocnie zanim nie dokona tego, co Bóg chciał oraz 2. zanim nie spełni pomyślnie swego posłannictwa. Dwa zwroty na opisanie dwóch rzeczywistości: Boga i człowieka. Słowo, które dotyka człowieka realizuje się w dwóch aspektach. Z jednej strony spełnia się odwieczny zamysł Boga, który prowadzi do tego, by wszystko, co istnieje, było objawieniem Jego chwały; z drugiej zaś strony dzieje się to w konkretnych wydarzeniach w życiu człowieka. Przeczytaj poniższe słowa Boga: „Ja jestem z tobą, żeby cię bronić” (Jr 9,11); „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię” (Jr 1,4); „Ja jestem PANEM i nie zawiodą się ci, którzy Mi ufają” (Iz 49,23); „Ja, PAN, jestem Twoim wybawcą, twym odkupicielem” (Iz 49,26). Co możesz powiedzieć o Bogu, który wypowiada te słowa? Jaka jest Jego wola? Jak oddziałują na Ciebie te słowa, jakie znaczenie mają dla Twojego życia, w jakich konkretnych sytuacjach mają swoje zastosowanie?
Na koniec porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie ? jak przyjaciel z przyjacielem.
Na zakończenie pomódl się słowami: Ojcze nasz…
Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.