Dzisiejszy fragment zaczyna się w momencie powrotu Piotra i Jana do współwyznawców. Wyobraź sobie tę scenę. Radość i ulga jaką odczuła wspólnota, gdy zobaczyła Apostołów bezpiecznymi.
2. Zwróć uwagę na wspólnotowy wymiar wiary przeżywanej przez nich. Oni nie są zamknięci w swoich domach. Gromadzą się razem na modlitwie. Wiara nie jest czymś przeżywanym tylko indywidualnie. To poczucie wspólnoty daje mi wsparcie. Jak wygląda wymiar wspólnotowy Twojej wiary? Z kim ją przeżywasz? Z kim ją dzielisz? Z kim nawzajem się umacniasz? Czy masz kogoś, kogo możesz nazwać towarzyszem na drodze wiary? Jeśli tak, to podziękuj Bogu za ludzi, z którymi możesz wychwalać Jego imię.
3. We wspólnocie wyznawcy dzielą radość płynącą ze zmartwychwstania, ale również przeżywają lęk i trwogę pierwszych prześladowań. W trudnościach odnajdują sens: tak jak postąpiono z Jezusem, tak też postąpią z nimi. Po wspólnej modlitwie zostają napełnieni Duchem Świętym i jeszcze odważniej głoszą słowo Boże. My również byliśmy świadkami zmartwychwstania. Każdy z nas wiele wysiłku włożył w przygotowanie się do tego święta. 40 dniowy post, skrupulatnie przestrzegane postanowienia wielkopostne. Ale mało kto pamięta, że teraz nastąpił czas radości, czas trwania ze Zmartwychwstałym. Czas oczekiwania na przyjście Ducha Jezusa. Czy masz jakieś postanowienie na ten czas radości? Jak i z kim oczekujesz dnia Pięćdziesiątnicy?