Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 19 stycznia.
Tekst: Mk 2,18-22
Prośba: o łaskę umiejętnego przeżywania stanów duchowych.
1. Czas pocieszenia. Czas duchowego pocieszenia oznacza doświadczenie bliskości Boga, Jego miłości i przebaczenia. W takim stanie człowiek pragnie modlitwy, z nadzieją patrzy w przyszłość, a żadne wyzwanie nie jest mu straszne i nie do przejścia. To jest czas, gdy pan młody jest z gośćmi weselnymi. Post w takiej sytuacji nie jest potrzebny. Wystarczy wzmacniać się wówczas w miłości do Ojca i utwierdzać się w zaufaniu do Niego. Warto również uzmysławiać, jak mało możemy zrobić w stanie strapienia, które nadejdzie później. Przypomnę sobie momenty duchowego pocieszenia. Jak wyglądała moja postawa? Czy starałem uzmysławiać sobie, że wszystko jest darem dobrego Boga?
2. Czas strapienia. Z kolei czas duchowego strapienia jest zupełnie inny. Człowiek nie odczuwa wtedy żadnego smaku w modlitwie, czuje oddalenie od swojego Stwórcy, spotyka się ze słabością. Do głosu dochodzą bardziej ludzkie potrzeby, które domagają się zaspokojenia. W takiej sytuacji, gdy pan młody zabrany jest gościom weselnym, św. Ignacy zachęca do podjęcia pewnych roztropnych praktyk pokutnych, w które post wpisuje się znakomicie. Celem takiego działania jest niejako przyspieszenie nadejścia czasu pocieszenia. Jak przeżywam strapienie? Czy potrafię przetrzymać ten stan przykładając się bardziej do modlitwy i praktykując mądre umartwienie?