Wprowadzenie do modlitwy na środę, 4 września
Tekst: Łk 4, 38-44
Prośba: o jedność mojego serca i pojednanie z moimi bliskimi.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Wczytaj się uważnie w dzisiejsze Słowo. Zauważ, że mamy w nim jakby jeden dzień z życia Jezusa. W ciągu dnia Jezus wychodzi z synagogi, potem idzie do domu Szymona, potem mamy wieczór, a potem nastał kolejny dzień. Intensywny dzień Jezusa. Zobacz, że na każdego z chorych Jezus kładzie ręce, a to trwa. Czy uzdrawiał wszystkich na raz, czy po kolei? Czy Jezus był „maszynką do uzdrawiania”, czy raczej spotykał się z człowiekiem, z jego chorobą, biedą, cierpieniem. A więc chwilę porozmawiał, zapytał, posłuchał… Jak sobie wyobrażasz tę scenę? Pobądź w tym obrazie dobrą chwilę.
- Niewątpliwie był to dzień, w którym Jezus uzdrawiał ludzi. Czym jest uzdrowienie? Czy tylko powrotem do pełni sił? Czy chodzi tylko o uzdrowienie fizyczne? Wiemy dzisiaj, że każda choroba, jaka by nie była, wpływa na całego człowieka, a nie tylko na ciało albo na fragment ciała. Kiedy czujemy się fatalnie fizycznie, to i psychicznie czujemy się kiepsko, również duchowo jest nam gorzej. Możemy więc powiedzieć, że każda choroba rozbija jedność człowieka, jego integralność, harmonię – można by wręcz nazwać, że rozbija więź człowieka z samym sobą. Pomyśl o tym przez chwilę. Zapytaj Pana, czy tak właśnie jest.
- Uzdrowienie zatem to sytuacja, wydarzenie, w którym człowiek powraca do jedności ze sobą, do integralności. To coś dużo głębszego niż tylko brak choroby. W języku greckim lekarz to równocześnie zbawiciel i tak właśnie pierwsi chrześcijanie określali Jezusa – że jest Zbawicielem czyli Lekarzem. A zbawienie to nic innego jak pojednanie człowieka z Bogiem, z nim samym, z drugim człowiekiem i światem. Grzech bowiem dzieli, niszczy wszelką jedność (przypomnij sobie sytuację z raju), rozprasza, niszczy integralność i harmonię.
- W tym kluczu możesz też spojrzeć na dzisiejsze pierwsze czytanie (1 Kor 3, 1-9), w którym św. Paweł pokazuje myślenie cielesne Koryntian (czyli myślenie jedynie po ludzku). Są oni jak dzieci, które przechwalają się „który tato jest najlepszy”. Paweł zatem odnosi ich do jedności wiary i jedności wspólnoty Kościoła, gdzie wszystko jest odnoszone do Chrystusa – jedynego Zbawiciela, Lekarza i Pana, który w sobie pragnie pojednać wszystkich i wszystko.
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.