Wprowadzenie do modlitwy na wtorek, 21 kwietnia
Tekst: Dz 4,32-37
Prośba: o łaskę wolności od tego, co posiadam
1. Dzieje Apostolskie to opowieść o tym, czego Bóg dokonywał w Kościele w pierwszych latach istnienia. I czytając możemy czasami mieć wrażenie, że to jakaś odległa historia, zupełnie nie przystająca do dzisiejszych realiów. Chociażby dzisiejszy fragment. Jedność, wszystko wspólne, głoszenie z mocą. Zatrzymaj się przez chwilę i pomyśl, co w Tobie wzbudza ten fragment? Jakie jest Twoje doświadczenie Kościoła?
2. Zdanie „Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne” można też odczytać tak, że każdy, kto doświadczył wspólnoty Kościoła uświadamiał sobie, że to, co jest jego własnością, nie jest tak naprawdę jego, ale Boga. Od Niego otrzymane i do Niego należące. Taka świadomość daje wolność wobec rzeczy, zdobywania, uwalnia od troski o jutro. Choć nie oznacza braku działania. Pomyśl przez chwilę, jakie jest Twoje zaufanie do Boga i Jego działania jest w tej sytuacji, jaką mamy dziś? Co najbardziej zajmuje Twoje serce i wzbudza niepokój? Rozmawiałeś o tym z Bogiem?
3. Gest składania u stóp Apostołów tego, co się posiada jest wyrazem oddania Bogu tego, co mam. Uznania, że ja otrzymałem to tylko w zarząd i przyjdzie czas, kiedy Bóg zapyta: Jak czyniłeś miłość posługując się tym, co ci dałem? Jaka jest Twoja odpowiedź dziś?