Wprowadzenie do modlitwy na środę, 26 lipca, św. Joachima i Anny

Tekst: Wj 16, 1-5. 9-15

Prośba: o zaufanie Bogu w codziennych potrzebach.

Myśli pomocne w rozważaniu:

• Wchodząc w tę modlitwę wyobraź sobie opisywaną scenę. Pustynia, lud wędrujący, wydaje się, jakby brakowało im jedzenia. Zobacz Mojżesza, zobacz lud – jak wyglądają. Posłuchaj ich słów. Pozwól, by ta scena zakorzeniła się w Twoim sercu, może bowiem pokazywać także części Twojego serca.
• Przysłuchaj się narzekaniu ludu. Z jednej strony mogą odczuwać brak zaspokojonych zwyczajnych potrzeb, choć to nie oznacza, że nie mogą iść dalej. Szemrają, bo w niewoli mieli chleba pod dostatkiem i mięsa. Choć wyszli na słowo Pana, to jednak trudno im zaufać Panu i podczas wędrówki narzekają na różne braki. Nasze życie również jest taką wędrówką, podczas której doświadczamy różnych momentów i stanów. Także braków, ograniczeń, bezsilności, itp. Jaki wtedy jesteś? Co myślisz wtedy o sobie, o bliźnich, o Bogu?
• Pan obiecuje nakarmić braki ludu. Zsyła im mannę, lecz z jednym przykazaniem: by zbierali jej według potrzeby dziennej. Nie mają robić zapasów. Na dwa dni mogą zebrać dopiero dnia szóstego, by w szabat nie musieli zbierać. Znów popatrz na swoje życie. Zobacz te rzeczywistości, w których lubisz i potrzebujesz mieć zabezpieczenie, może nawet spore. Nie chodzi o to, czy to źle czy dobrze. Zobacz bardziej swoje serce i to, dlaczego akurat w tym, a nie w czym innym szukasz większego zabezpieczenia i asekuracji. Porozmawiaj z Panem przy tej okazji o swoim zaufaniu do Niego, przyjmując Jego zaufanie do Ciebie

Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.