Wprowadzenie do modlitwy na wtorek,  11 lutego.

Tekst: Mk 7, 1-13

Prośba: o łaskę żywej modlitwy.

1. „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie”. Bóg chce, aby Jego dzieci były zdrowe i miały zdrową duchowość. Człowiek o zdrowej kondycji odwzorowuje w sercu to, co ma na języku. Jego modlitwa nie zatrzymuje się na rytuale, ale idzie w głąb, ma moc zmienić życie. Chrześcijanin stoi zawsze przed niebezpieczeństwem popadnięcia w faryzeizm, dlatego słowa Jezusa odnoszą się również do niego. Jak wygląda moja modlitwa? Czy jest ona miejscem spotkania serca z Sercem?

2. Przykazania Boże. Jezus mówi o faryzeuszach, że uchylają przykazanie Boże, a trzymają się swojej tradycji. Jest to okazja do refleksji nad moim własnym stosunkiem do przykazań oraz ich powiązaniem z życiem modlitwy. Czy dostrzegam tu pewne zależności? Jakie jest moje podejście do przykazań w sytuacji, gdy życie duchowe kuleje? Które z przykazań przynosi wówczas najwięcej trudności? Co za tym stoi?