Wprowadzenie do modlitwy na środę, 13 kwietnia
Tekst: J 6,35-40
Proś o łaskę przyjęcia życia płynącego ze Zmartwychwstałego.
Siłą Jezusa jest osadzenie w Ojcu. Ich wzajemna relacja sprawia, że Jezus dokładnie wie, jakie jest Jego zadanie na świecie. Ma także moc i siłę do wykonania go. Jego tożsamość jest określona poprzez bycie Synem i Tym, który ocala. Można mówić o pewności powołania i radykalnej konsekwencji w jego wypełnianiu. Czy zastanawiałeś się, co może być Twoim powołaniem? Łatwo jest odpowiedzieć na to pytanie używając schematów, do których jesteśmy przyzwyczajeni: małżeństwo, wspólnota zakonna czy osoba samotna ze święceniami lub bez. Ale jeśli miałbyś określić to, kim jesteś, jednym słowem, to jakie ono by było? Co takiego wyróżnia Ciebie pośród innych ludzi wykonujących to samo zadanie?
Jezus obiecuje swoim słuchaczom spełnienie ich pragnień, i to spełnienie ich w sposób absolutny i doskonały. Niektórzy ludzie mniej, inni bardziej, podatni są na narzekanie – widzenie niedostatków w życiu swoim i innych. Życie normalne kontrastuje z obietnicą pełni, do jakiej jesteśmy zaproszeni. Zachęcam Cię, żebyś przypatrzył się dziś jakiemuś jednemu niedostatkowi, który odczuwasz. Poczuj się w nim tak, jak pierwsi uczniowie uciekający z Jerozolimy przed prześladowaniami. Spraw, by mógł on stać się przyczyną do rozszerzania się Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny. Zobacz w tym niedostatku nie tylko brak, ale również zapowiedź pełni. Zobacz, czy jesteś w stanie współpracować z Bogiem w ocalaniu i w dawaniu życia?