Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 6 czerwca
Tekst: J 17, 20-26
Prośba: o łaskę głębokiego pojednania z Bogiem, ze sobą i z ludźmi żyjącymi wokół.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Bardzo powoli czytaj słowa modlitwy, jakie wypowiada Jezus. Niech one nasycą Twoje serce. Jezus po to przyszedł na świat, po to Bóg przybliżył się do człowieka, aby go ze sobą pojednać. A to pojednanie jest pełne wtedy, kiedy całe stworzenie zostaje pojednane z Bogiem i w Bogu. Tak jak Ojciec z Synem a Syn z Ojcem stanowią Jedno. Każda z Boskich Osób jest inna, lecz stanowią Jedno. Niech te słowa dzisiaj Ciebie karmią.
- Jezus powtarza dzisiaj kilka razy słowo „chwała”. Przekazał uczniom chwałę Ojca. Przekazał im więc łaskę i pełnię życia, pełnię radości. Nieustannie nam je przekazuje, na ile jesteśmy w stanie przyjmować. Dla św. Ireneusza z Lyonu chwałą Boga jest człowiek żyjący. Skoro Jezus przekazał nam chwałę Ojca, może to oznaczać, że przekazał nam swoje życie, życie zanurzone w Nim, w Miłości.
- Bóg pokazuje nam swoją chwałę także przez to, co dla nas czyni. Objawił więc swoją chwałę przez wszystkie czyny, jakie zdziałał Jezus i przez to wszystko, co do dzisiaj czyni w naszym życiu. Te czyny miłości sprawiają, że stajemy na drodze zarówno wewnętrznej jedności, jak i pojednania z innymi.
- Jezus mówi także o poznaniu. Dla Ojców Pustyni poznawanie Boga to pierwsze zadanie naszego ducha. Z tego poznania budzą się pragnienia, by żyć tym, co się poznało (miłość, Boga), a te pragnienia z kolei pobudzają do czynów pełnych miłości. Jest więc poznanie, pobudzające pragnienia i prowadzące do działania. Poznanie miłości, pragnienie jej oraz działanie zanurzone w miłości. Rozważaj te słowa i pozwól, by przemieniały Twoje życie.
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.