Wprowadzenie do modlitwy na 14 Niedzielę zwykłą, 3 lipca
Tekst: Iz 66, 10. 12-14c
Prośba: o przyjęcie Bożego pocieszenia, troski i miłości.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Przeczytaj ten tekst bardzo powoli kilka razy. Niech każdy kolejny raz będzie czytany z taką uważnością, jakby był czytany pierwszy raz w życiu. Pozwól w ten sposób, by to słowo z głowy przechodziło powoli do serca, by je uwrażliwiało, dotykało, uzdalniało do przyjęcia Nowiny, jaką Bóg w tym Słowie zawarł.
- Smutek w Jerozolimie był zawsze wtedy, kiedy przychodziła klęska i wygnanie. Kiedy wróg napadał i niszczył całe państwo oraz to Święte Miasto. Kiedy mieszkańcy byli w niewoli. Pomyśl o swoim przeżywaniu trudnych momentów niepowodzeń, klęski, poczucia „wygnania” czy „niewoli”. Co wtedy czujesz, jak to przeżywasz?
- Bóg obiecuje pokój. Podaruje łaskę, która sprawi nie tyle brak trudnych wydarzeń – bo o tym dzisiejsze słowo nie mówi – lecz że ręka Pana będzie blisko. Tym, co daje prawdziwy pokój jest poczucie bliskości z Tym, od którego wszystko pochodzi i do którego wszystko zmierza. Zatrzymaj się przy tych słowach, rozważaj je.
- Bóg daje do tego obraz dziecka noszonego przez matkę na biodrach i pieszczonego na kolanach. To obraz dobrobytu, radości, poczucia bezpieczeństwa, beztroski. Doświadczenia, że jest Ktoś, kto czuwa i troszczy się, kto spełnia podstawowe potrzeby bliskości, czułości, bezpieczeństwa – jest blisko. Bóg, który jest bardzo blisko. To On pociesza. To doświadczenie przynosi prawdziwą, głęboką radość oraz świeżość naszym kościom – mówiąc inaczej daje nam siłę i odwagę do życia. Bo miłość jest u początku naszego istnienia i jest jego ostatecznym celem i spełnieniem. Stąd Boże pocieszenie, które zawsze jest miłością – ożywia, daje siłę, moc.
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.