Wprowadzenie do modlitwy na sobotę, 16 stycznia
Tekst: Mk 2, 13 – 17
Prośba: o łaskę pójścia za Jezusem, by głosić Jego miłosierdzie słowem i czynem.
Wyobraź sobie tę scenę. Zobacz, jak szybko zmienia się sceneria. Najpierw Jezus wychodzi nad jezioro, gdzie cały lud przychodzi do Niego i słucha nauki. Przechodząc nad jezioro spotyka Lewiego, którego woła. Do jeziora już nie wracamy, tylko natychmiast znajdujemy się w domu Lewiego, gdzie akcja się zatrzymuje. Te szybkie zwroty akcji, być może, mają pokazywać na coś najważniejszego. Mają kierować na to, co istotne w tym tekście. Pokazują Jezusa będącego w ciągłym ruchu, Jezusa nauczającego cały lud, Jezusa powołującego. Choć o nauczaniu ludzi jest mowa na początku tekstu, to wydaje się, że tą nauką są Jego słowa, które wypowiada na koniec tekstu. Pomyśl o tym przez chwilę.
Intrygujące jest to, że Jezus wypowiada jedno, krótkie: Pójdź za Mną, i Lewi wstaje i idzie za Nim. Nie ma mowy o żadnym spojrzeniu pełnym miłości (tak, jak Jezus spojrzał na bogatego młodzieńca). Po prostu wypowiada słowo i ono ma taką moc. Wsłuchaj się w to Słowo, gdyż ono jest również skierowane do Ciebie. Każdy uczeń Jezusa jest powołany, by iść za swoim Mistrzem. Patrząc zaś na to, co rozgrywa się już w domu Lewiego, można powiedzieć, że to powołanie jest mocno skoncentrowane na głoszeniu zbawienia grzesznikom i na miłosierdziu względem nich. A ponieważ każdy jest grzesznikiem…
Za Jezusem idą również faryzeusze i niektórzy uczeni w Piśmie. Zobacz jednak, że oni nie słyszą tego wołania: Pójdź za Mną. Oni idą z własnej inicjatywy. Mają w tym jednak swój cel. Można iść za Jezusem, by głosić Boże miłosierdzie, a można iść za Jezusem, by osądzać, potępiać i szukać dziury w całym. W jaki sposób Ty idziesz za Panem?