Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 15 kwietnia 2021
Tekst: Dz 5, 27-33 oraz J 3, 31-36
Prośba: O otwartość i uległość Duchowi, którego Ojciec nam udzielił.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Uświadom sobie na początku odwagę uczniów, którzy stają wobec Sanhedrynu. Wcześniej byli zamknięci przed nimi w Wieczerniku, ale Duch Święty dał im siłę i odwagę, by stanąć i mówić to, co naprawdę przeżywają, czym żyją, choćby to się komuś nie podobało, a nawet stawiało ich życie w zagrożeniu. Przyjmują to zagrożenie i dalej działają w zgodzie z tym, co Duch im mówił w sercu. Zatrzymaj się przy ich stałości, odwadze, przy Duchu i przy sobie.
- Uczniowie mówią przed Sanhedrynem, że Bóg wskrzesił Jezusa, by dać Izraelowi nie uwolnienie od Rzymian, lecz nawrócenie i odpuszczenie grzechów. By upewnić definitywnie człowieka, że Bóg przebaczył, że nikt i nic nie może go odłączyć od miłości Bożej, że nie ma już żadnej przeszkody w bliskości. Bóg sam w Jezusie Chrystusie usunął przeszkodę – grzech, zatroszczył się o człowieka, dam zbudował most, który grzech zniszczył.
- Bóg bez miary udziela nam swojego Ducha. Duch jest Duchem Jezusa i On zawsze prowadzi człowieka do coraz głębszego upodobnienia się do Niego. Ojciec miłuje Syna i wszystkiego Mu udziela, a skoro tak, to miłuje nas w Chrystusie i Duch zawsze prowadzi nas do coraz głębszej wiary w to, że tej miłości nikt i nic nie jest w stanie nam zabrać. Kiedy w to uwierzymy, wtedy zaczniemy nią żyć. Wiara w Chrystusa to wiara w Życie, którego On jako Żyjący i Zmartwychwstały nam udziela – życie, którego nikt nie jest w stanie nam zabrać, choćby nam zabrano życie doczesne. Trwaj na modlitwie z tym słowem i pozwalaj Duchowi się prowadzić ku głębi tej wiary w Miłość.
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.