Wprowadzenie do modlitwy na wtorek, 21 lutego

Tekst: Mk 9, 30-37

 Prośba: o bezgraniczną i prostą ufność Bogu

Myśli pomocne w rozważaniu:

• Jezus i Jego uczniowie są w drodze. Pan wykorzystuje te chwile bliskości i bycia razem, by przekazać apostołom to, co ważne: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie.” Mówi o tym, co trudne, lecz również o Swoim zwycięstwie nad śmiercią, uczniowie jednak tego nie rozumieją i boją się zadawać pytania. Popatrz na swoją codzienność i na chwile, w których mimo starań, by być blisko Jezusa (przez modlitwę, czytanie Biblii itp.), nie potrafisz usłyszeć Jego głosu albo jest on dla Ciebie niezrozumiały. Czy potrafisz w takich chwilach zadawać Jezusowi pytania, również trudne czy dotyczące bolesnych dla Ciebie spraw? O co chciałbyś zapytać Go dzisiaj?
• Spójrz na uczniów, sprzeczających się o to, kto z nich jest najważniejszy. Jezus oprócz słów dotyczących służby innym, pokazuje dziś również coś innego: w centrum swojej uwagi stawia dziecko. Dziecko w naturalny sposób lgnie do rodzica, chcąc jedynie jego obecności. Być może Jezus nie wymaga od Ciebie dzisiaj niczego więcej, tylko tego, być pozwolił aby On objął Cię ramionami i przytulił. Może jedyne, czego Ci potrzeba, to pozwolenie sobie na bycie blisko Niego. Cała reszta – zaufanie, pokora, posłuszeństwo – przyjdzie później, w naturalny sposób, dzięki Jego miłości. Co czujesz słysząc dziś takie zaproszenie? Opowiedz o tym szczerze Jezusowi.

Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.