Wprowadzenie do modlitwy na sobotę, 7 lutego
Tekst: Mk 6, 30 – 34
Prośba: o łaskę bycie z Jezusem we wszystkim.
1. Uczniowie wracają po pracy i opowiadają Jezusowi – najpierw co zdziałali, a potem czego nauczali. Czy ta kolejność jest przypadkowa? Może to, co zrobili jest bardziej widoczne jako efekty, a to, czego nauczali niekoniecznie. Nauczanie wymaga oczekiwania na owoce. A może powód jest inny, lub nie ma go wcale. Pomyśl o tym przez chwilę.
2. Jezus widzi zmęczenie u uczniów i zaprasza ich do wypoczynku w miejscu odosobnionym. Czy Ty dajesz sobie taki czas i miejsce? Praca apostoła jest równie męcząca jak każda inna praca. O miejscu odosobnionym mówi się również w kontekście rekolekcji jako czasie zadbania o siebie, zatrzymania się w życiu, by móc reflektować nad tym, co się wydarzyło. Bo doświadczenie życiowe niczego nas nie uczy, lecz doświadczenie przereflektowane, nad którym się zatrzymaliśmy i przemyśleliśmy. Czy masz takie momenty w swoim życiu?
3. Ludzie do Jezusa przychodzą i odchodzą. Zostają tylko uczniowie. Jeśli jesteś uczniem Jezusa to znaczy, że jesteś z Nim cały czas, niezależnie od tego, co się dzieje. Możesz też utożsamić się z tłumem i wtedy do Jezusa przychodzisz, ale i odchodzisz. Pomyśl o tym, do której postawy jest Ci bliżej.
4. Jezus lituje się nad ludźmi. Widzi ich potrzeby i to duchowe. Bo nic innego wobec nich nie robi, tylko ich naucza. Głosi im Słowo, które ma w nich pobudzać życie, ma prowadzić do pełni wolności i przylgnięcia do Stwórcy. Jezus głosi im Słowo nie patrząc na ich dyspozycje ani czy są tego godni. Po prostu głosi powodowany litością. Staje się dla nich Pasterzem, którego celem jest scalić ich wewnętrznie oraz zewnętrznie. Pozwól Jezusowi by był właśnie taki wobec Ciebie. Zobacz, czego potrzebujesz i powiedz Mu o tym.