Wprowadzenie do modlitwy na sobotę, 9 listopada, Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
Tekst: 1 Kor 3, 9b – 11. 16 – 17
Poproś dziś Pana o łaskę nawrócenia serca.
1. Jako wspólnota Kościoła jesteśmy budowlą, której fundamentem jest Jezus Chrystus. Każdy z nas jest jakby cegiełką w tej wielkiej budowli. Wszyscy jak jeden w tej budowli mamy odniesienie do fundamentu, gdyż w przeciwnym wypadku nasz byt jako budowli byłby zawieszony w próżni. Cegły muszą być na czymś oparte – dla nas jest to Chrystus. Pomyśl więc o Twojej relacji do Niego. Zobacz, jak wielką masz świadomość tego, że wszystko w Twoim życiu ma się odbywać przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.
2. Paweł jakby zaczepnie pyta nas, czy nie wiemy, że jesteśmy świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w nas? Jakby chciał powiedzieć, że powinno to być dla nas czymś oczywistym. Nie tylko jako pewnik, jak to że 2+2 = 4, ale także by tym żyć. Ta prawda ma stać się dla nas jak oddech. Duch mieszka we mnie i jestem świątynią Boga – mam tym żyć. Ale czy tak jest naprawdę? Jestem świątynią Boga i ta świątynia jest święta. To mocne słowa. Pomyśl o sobie jako o kimś świętym. Nie dlatego, że jesteś idealny i bez skazy, ale dlatego, że mieszka w Tobie Duch Boży.
3. Jeśli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Pomyśl teraz o Twojej relacji do bliźnich. Bo każdy z nas jest taką budowlą Bożą i Jego świątynią. Jeśli niszczysz bliźniego przez kłamstwo, oszczerstwo, obgadywanie, złe myśli, złe czyny, niepohamowany język… to Ciebie zniszczy Bóg. Czujesz moc tych słów, które wypowiada Paweł? Czy widzisz takie obszary w Twoim życiu, które może wymagają nawrócenia w tym względzie – i to im szybciej, tym lepiej?