Wprowadzenie do modlitwy na II niedzielę zwykłą, 19 stycznia
Tekst: J 1, 29 – 34
Poproś dziś Pana o łaskę życia prawdziwie życiem Bożym.
1. Jezus zbliża się do Jana, a ten mówi o Nim, iż jest Barankiem, gładzącym grzech świata. Bóg zbliża się do człowieka, ale czy człowiek przyjmuje Boga jako Tego, który gładzi jego grzech? Ile w Tobie jest jeszcze lęku, że Bóg, który się zbliża, potępi Cię, wyśmieje, odrzuci, popatrzy z obojętnością, a może z obrzydzeniem – widząc Twoje grzechy i niedoskonałości? Czy przyjmujesz Jezusa jako Tego, który gładzi Twój grzech?
2. Jan powtarza dwa razy, że przedtem nie znał Jezusa. A przecież są oni krewnymi, spotkał Go już będąc w łonie swej matki podczas momentu, który nazywamy Nawiedzeniem. A może wtedy znał Go tylko jako człowieka, a teraz – kiedy zobaczył jak Duch Św. zstępuje na Niego – poznał Go również jako Syna Bożego? Być może. Ale może ważniejsze jest to, że prawdziwe poznanie Boga bierze się z wiary w Boże miłosierdzie, o czym wspomniałem powyżej w pkt. 1. Tak jak Jan uznał w Jezusie Baranka Bożego, który gładzi grzech, tak samo każdy z nas potrzebuje przyjąć Boga właśnie jako takiego. Czyli jako Kogoś niezbędnego dla człowieka, zabierającego lęk i wstyd, przed Kim można otworzyć swoje serce i doświadczyć przebaczenia.
3. Jan mówi również, że chrzci po to, by Jezus objawił się Izraelowi. Wykonuje swoją misję w tym celu, aby Bóg stał się widoczny. Czy w podobny sposób żyjesz Ty? Czy dbasz o to, by przez Ciebie: Twoje życie, Twoją pracę, zaangażowanie, miłość – ukazał się innym sam Bóg? Będzie to Bóg wcielony, a więc ten, który Twoimi rękoma, Twoim głosem, Twoją pracą, cierpliwością, miłością, itd. będzie zbawiał świat. Czy w taki sposób przeżywasz swoje życie?