Wprowadzenie do modlitwy na Czwartek Wielkanocny, 5 kwietnia

Rekolekcje Paschalne 2018 / SPOTKANIA Z MIŁOSIERNYM

Tekst:J 14,6-11 i J 20,19-23 

I. Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie trudności w jej podjęciu oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.

II. Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać), a następnie zaangażuj wyobraźnię. Zobacz Jezusa, który przez tchnienie udziela Ducha Świętego apostołom.

III. Poproś teraz Pana o szczególny owoc tej modlitwy. W tym tygodniu proś usilnie o łaskę doświadczenia obecności Miłosiernego takim, jaki On jest.

1. „Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. To zdanie Jezus wypowiedział w ostatnich godzinach swojego życia. W takich momentach mówi się o sprawach najistotniejszych. Malując obraz Miłosiernego, przyglądając się Mu, poznając Go, poznawaliśmy także Ojca. Miłosierny jest w Ojcu, a Ojciec jest w Nim. Nie ma Syna bez Ojca. Ojciec chce dać się poznać. Chce się do nas zbliżyć przez Syna. Każde wzruszenie, gest, słowo, spojrzenie Syna pochodzi od Ojca, jest Jego dziełem. Będąc w bliskiej relacji upodabniamy się do siebie. Jezus jest tak blisko Ojca, że nie sposób ich oddzielić. Co to zmienia w twoim obrazie Miłosiernego? Jak czujesz się z obecnością Ojca? Czy pozwolisz Mu się do siebie zbliżyć?

2. Jezus spotykając się z uczniami „tchnie”. To słowo użyte jest w Biblii na określenie tchnienia Bożego dającego życie człowiekowi (Rdz 2,7) i ożywiającego martwe kości (Mdr 15,11). Jezus przychodzi do umarłych ze strachu uczniów i w tchnieniu daje im Życie. Tym Życiem jest osoba Ducha Świętego, który pochodzi od Ojca i Syna, który jest uosobioną miłością. Jest uosobionym Miłosierdziem. To osoba, przez którą zmartwychwstały Jezus kontynuuje swoje dzieło, która „jest przebaczeniem wszystkich grzechów” (por. sobota siódmego tygodnia wielkanocnego, modlitwa nad darami). Zadaniem Ducha jest także zmiana obrazu Ojca, zniekształconego w nas przez grzech. Duch pozwala przyjąć Jego miłość i miłosierdzie, pomaga uwierzyć, że wypowiedzenie „bądź wola Twoja” nie oznacza nadejścia najgorszego, ale spełnienie zamysłu miłości. Duch także uzdalnia nas do bycia parakletami – pocieszycielami, niosącymi miłosierdzie. Bez niego nic nie jesteśmy w stanie uczynić. Trwajmy przed Jezusem, który tchnie na nas Ducha. Pozwólmy przepływać przez nas Jego mocy pojednania, uzdrowienia, oczyszczenia. Niech Duch Święty ukazuje nam prawdziwe oblicze Miłosiernego Ojca.

Na koniec porozmawiaj z Panem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.

Na zakończenie pomódl się słowami: Ojcze nasz…

Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.