Rekolekcje Paschalne 2014
„Moc w Miłości”
Dzień 1 – wprowadzenie do modlitwy na 6 kwietnia, V niedzielę Wielkiego Postu
Tekst: Iz 61,1-9
Na początku modlitwy przyjmij taką postawę ciała, która pozwoli Ci modlić się przez kilkadziesiąt minut. Weź kilka głębszych oddechów. Uświadom sobie, że się zatrzymałeś. Zobacz, co jeszcze w Tobie gdzieś „pędzi”, może przed czymś ucieka. Poczuj swoje ciało. Przypomnij sobie po co się zatrzymałeś – aby się modlić. Modlić, to znaczy spotkać z Bogiem. Podjąć z Nim dialog. Ty chcesz wypowiedzieć swoje serce, ale On też chce mówić do Ciebie. Może będą też momenty wspólnego milczenia, trwania we wzajemnej obecności. Twojej przy Bogu i Boga przy Tobie.
Rozpocznij znakiem krzyża. Poproś Boga, aby wszystkie Twoje zamiary, czyny i prace skierowane były wyłącznie ku służbie i chwale Jego Boskiego Majestatu. Zaproś Ducha Świętego, aby Cię prowadził i objawiał Jezusa.
Następnie wyobraź sobie człowieka odzianego w skóry, przebywającego na pustynnym miejscu. Izraelitę, którego Bóg wybrał na proroka dla swojego Ludu. Przyjrzyj mu się dokładnie. Jakie jest Twoje pierwsze wrażenie, kiedy go widzisz. Usłysz, jego słowa. Jak brzmi jego głos? Do kogo kieruje swoje słowa?
Poproś Boga o owoc dzisiejszej modlitwy: o łaskę odnowienia Twojego doświadczenia miłości Boga.
1. Misja proroka. Tekst, którym dziś się modlisz powstał 8 wieków przed narodzeniem Chrystusa. Trudno nam ustalić o jakim proroku mówi. Jest to osoba namaszczona Duchem Boga i posłana przez Boga, by przemawiać w Jego imieniu. Już w pierwszym zdaniu czytamy, że zadaniem jest głoszenie dobrej nowiny. Owa „dobra nowina” ma podwójny sens. Pierwszy to ogłoszenie wyzwolenia z wszelkich form ucisku fizycznego i ekonomicznego mieszkańców Jerozolimy. Ale drugie znaczenie to zwiastowanie wyzwolenia z niewoli grzechu, niewiary i apatii. Słowa wypowiadane przez proroka mają dokonać przemiany serc. Bo skoro przemawia w imieniu Boga, to jego słowo ma moc taką, jak Słowo Boga. Przeczytaj powoli ten tekst, zatrzymując się w miejscach, które wydają Ci się ważne, które jakoś poruszają Twoje serce, rozum, uczucia.
2. Jezus Chrystus. Pierwsze zdania Izajaszowego opisu misji proroka Jezus odnosi bezpośrednio do siebie. Czyni to w Ewangelii według św. Łukasza (4,16-21). Pełen Ducha Bożego wraca z pustyni do rodzinnego miasta. W synagodze czyta fragment proroka Izajasza, którym dziś się modlisz. Jedynym komentarzem, jaki Jezus wypowiada jest zdanie: „Dziś wypełniło się Pismo, które słyszeliście”. Bo Jezus został posłany, by uwalniać, przywracać wzrok, ogłaszać rok łaski od Pana. Łukaszowa scena kończy się gniewem słuchaczy, odrzuceniem Jezusa i Jego odejściem z Nazaretu. Trudne to było pożegnanie z rodzinnym miastem. Pomyśl o tych momentach, kiedy doświadczyłeś odrzucenia ze strony tych, którzy byli Ci najbliżsi. Z jakiego powodu Cię odrzucali? Ze względu na Twoją wierność Bogu, czy może chcieli, żebyś się nawrócił z grzechu?
3. Moje wybranie.W dzisiejszej modlitwie przywołujesz dwie postacie. Bezimiennego proroka i Jezusa Chrystusa. Obydwaj zostali wybrani przez Boga. Namaszczeni Duchem Świętym. W mocy Boga szli i nieśli Słowo Boga, które mogło przemieniać serca. Jak to ma się do Twojego życia, zapytasz? Ty również jesteś wybrany i namaszczony. Przez Chrzest święty jesteś włączony do „wybranego plemienia, królewskiego kapłaństwa, narodu świętego, ludem [Bogu] na własność przeznaczonego” i masz „ogłaszać dzieła potęgi Tego, który Cię wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła” (por. 1 P 2,9). Przeczytaj jeszcze raz słowa proroka Izajasza mając świadomość, że odnoszą się także do Ciebie. Co odnajdujesz w swoim sercu podczas takiej lektury Bożego Słowa?
Pod koniec modlitwy porozmawiaj szczerze z Jezusem o tym, co wydarzyło się podczas spotkanie ze Słowem. Rozmawiaj z Nim jak przyjaciel z przyjacielem, jak z kimś, komu ufasz, kto jest dla Ciebie ważny i o kim wiesz, że Cię zrozumie.
Zakończ modlitwą „Ojcze nasz” wypowiadając ją powoli i ze świadomością, że mówisz do kogoś, kto Cię bardzo kocha.
Po modlitwie poświęć kilka chwil na refleksję jak Ci się modliło. Co Ci pomagało. Co przeszkadzało z Spotkaniu. Zapisz sobie 2-3 najważniejsze myśli z modlitwy. Po to, by móc zobaczyć z czasem, jak Bóg Cię prowadzi w tych rekolekcjach.
Panie mój, proszę o rozpoznanie – w codziennym życiu – sytuacji, w których mam spełniać zadania, do których zostałam posłana.
Przemień, proszę, najpierw moje serce według swojej woli, a za nim serca otaczających mnie ludzi.
„Duch Pana Boga nade mną,”. – On mnie odnawia właśnie w tym momencie… .
„Posłał mnie”- to słowa, które bardzo mnie poruszają, gdyż czuję się posłana. Z perspektywy czasu, widzę jak Bóg przygotowuje mnie do tego posłania, jak przemienia, uzdrawia moją duszę. Szczególnie doświadczenia w tym poście: poczucie i zobaczenie siebie jako dziecka-radosnego, kochającego przez Pana z moimi słabościami z moja grzesznością. Przychodzi przez ludzi mi bliskich, ale nie tylko. Tu na ziemi jest dla mnie czas nauki, jak kochać, jak „być” dla innych. Ale też wiem, że w sercu jest walka- z jednej strony czuję się wybrana, a z drugiej strony przychodzi pokusa zwątpienia- przecież kim ty jesteś aby Jezus ciebie wybrał, jest tyle lepszych ludzi od ciebie, to są tylko twoje wizje, twoje odczucia… jak w ogóle śmiesz porównywać się do Św. Faustyny. Ale czytając dzisiaj „Dzienniczek” Sw. Faustyny czytam, również o tym, że kiedy dusza jest dotknięta Bogiem, nie potrafi tego nawet wyrazić, żadne słowa nie oddają tego co dzieje się w sercu. Kiedy wraca z tego krótkiego zjednoczenia do życia, to życie staje się mrokiem, a w sercu pozostaje tęsknota, za takim zjednoczeniem (ja odbieram słowa św. Faustyny jako wskazówki i drogę dla mnie).
Panie, moje serce jest przepełnione wdzięcznością i miłością Twoją, pragnę być Twoja na wieki, iść i naśladować Ciebie i nieść dobrą nowinę innym, że Ty żyjesz tu i teraz, że kochasz nas i pragniesz, abyśmy potrafili przyjąć Twoją Miłość, abyśmy otwarli nasze serca na spotkanie z tą prawdziwą MIŁOŚCIĄ.