Wprowadzenie do modlitwy na 1 Niedzielę Wielkiego Postu, 18 lutego
Tekst: Mk 1, 12-15
Prośba: o przyjęcie Dobrej Nowiny o zbawieniu. O łaskę prawdziwego nawrócenia.
Myśli pomocne w rozważaniu:
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię.
- Pustynia potrafi być piękna, ale to miejsce niezdatne do życia. W Biblii i duchowości to miejsce, w którym może znaleźć się człowiek – miejsce spotkania z Bogiem. Miejsce pozbawione wygód, bodźców, przedmiotów. Miejsce puste, bez wrażeń – pozwala być uważnym na to, co naprawdę JEST. I na Tego, który JEST – Boga. Zauważ, że to Duch wyprowadza Jezusa na pustynię. Dosłownie: „wyrzuca” Go na to miejsce, czyni to z mocą. Na nasze duchowe pustynie także wyprowadza nas Duch Święty. Biblia mówi, że Izrael był Bogu najwierniejszy właśnie na pustyni, kiedy pozornie wszystkiego mu brakowało i dlatego mógł żyć z Bożej łaski (ona jedyna nas zbawia), a nie z własnej przemyślności, inteligencji, wiedzy. To czas zdania na Boga, który prowadzi nas po drogach dobra, prawdy i miłości. Czy pozwolisz, by tak się zadziało w Twoim życiu?
A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
- Pustynia jest miejscem zmagania – przede wszystkim z siłami, które są w nas samych, z naszą pożądliwością, szukaniem tylko siebie i swojej chwały, egoizmem, wygodnictwem, itd. Bo kiedy chcemy prawdziwie służyć Bogu, oddawać Mu chwałę, kochać Jego oraz bliźnich jak siebie samych, to te różne impulsy, które nas zamieszkują będą się buntować, wychodzić z nas i skłaniać, byśmy żyli po staremu (jak „stary człowiek” wg św. Pawła). Byśmy używali, korzystali i cieszyli się życiem bez liczenia się z Bogiem, innymi, z dobrem i prawdą. Więc kiedy Jezus przebywa na pustyni, to przychodzą na Niego zarówno pokusy szatańskie, był z różnymi zwierzętami, usługują Mu aniołowie – dobre duchy. Są różne stworzenia. I w nas pojawią się różne: myśli, uczucia, pragnienia, pożądliwości, pokusy, wyobrażenia. Jedne będą jak dobrzy aniołowie, inne jak kuszący Szatan. Twoja decyzja sprawi, za czym pójdziesz, czemu ulegniesz, do czego (lub kogo) przyklei się Twoje serce.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»
- Poprzednik Jezusa zostaje uwięziony. Spróbuj sobie wyobrazić lub odczuć, jak dotknęło to Jezusa. Wszak to Jego krewny. Wtedy przychodzi do Galilei – swojej rodzinnej ziemi, i tutaj rozpoczyna głosić. Co głosi? Że czas się wypełnił, doszedł do swojej pełni. Że królestwo Boże jest blisko – owo królestwo to nic innego jak Obecność Boga, która ujawnia się, objawia, staje się wyraźna. Wzywa także do nawrócenia, które jest zawsze „od” czegoś „do” kogoś. Zmienić myślenie o Bogu, sobie, drugim człowieku, świecie. Zmieńcie myślenie i przyjmijcie Dobrą Nowinę o tym, że Bóg nie przychodzi potępić, lecz zbawić.
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.