Wprowadzenie do modlitwy na 6 Niedzielę Wielkanocną, 14 maja
Tekst: Dz 8, 5-8. 14-17
Prośba: o otwarcie i przyjęcie Bożego Ducha Świętego.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Filip głosi Chrystusa mieszkańcom Samarii. Słuchają z uwagą i skupieniem. Są bardzo uważni na jego słowa, bo widzą znaki. Widzą więc spójność tego, co on głosi z tym, co te słowa czynią. To budzi wielką radość w mieście. Wyobraź ją sobie. Bądź przez wyobraźnię w tych wydarzenia i spróbują odczuć tę radość także w sobie. Jest darem Ducha Świętego i prawdziwej radości nie umie dać zły duch. Stąd po tym możemy rozpoznać, który duch działa. Prawdziwą radość może dać tylko Bóg.
- Całe miasto jest w radości. Bóg jednoczy ich w tym doświadczeniu i wszyscy mogą się cieszyć tym, co On czyni dla nich. A przecież nie czyni dla wszystkich, nie wszyscy potrzebowali uzdrowienia fizycznego. Duch jednoczy w doświadczeniu i sprawia, że możemy się cieszyć szczęściem innych. Ponieważ Duch wzbudzając w nas radość, tak naprawdę daje nam radość nie naszą własną, lecz radość Jezusa.
- Co ciekawe, oni tego Ducha jeszcze bezpośrednio nie otrzymali. Byli tylko ochrzczeni w imię Jezusa. Chrzest zanurza nas w Bogu Trójjedynym, więc otrzymali również doświadczenie Ducha. Teraz jednak wkładają na nich ręce i modlą się o wylanie Ducha dla nich. Otrzymują Go. I ten Duch czyni w nas to, o czym Jezus mówi dzisiaj w ewangelii: sprawia, że nie mamy poczucia bycia sierotami, doświadczymy, że Jezus żyje i że my żyć będziemy (na wieki), że Jezus jest w Ojcu, a Ojciec w Nim. Duch daje głębokie doświadczenie Boga, które przekłada się na konkretne, codzienne życie, wybory, decyzje, czyny…
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.