Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 9 czerwca. Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Arcykapłana
Tekst: J 17, 1-2. 9. 14-26
Prośba: o pragnienie i umiejętność oddawania własnego życia
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Dzisiejsze święto zwraca uwagę na ofiarę Chrystusa złożoną na krzyżu. Jego ofiara to oddanie życia z miłości do człowieka. Jezus oddaje siebie człowiekowi. „Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie”. W innym miejscu mówi: „Nikt mi życia nie zabiera, Ja sam je daję”. W obu tych zdaniach można dostrzec dobrowolny dar Jezusa. Nie ma tu przymusu czy niechęci. Miłość Jezusa trwa do końca, nie stawia żadnych granic, nic nie zatrzymuje sobie. Jezus oddaje wszystko, oddaje siebie. Jezus oddając swoje życie na krzyżu, nie przestaje się składać w ofierze podczas Eucharystii. Przyjmuje kruchą postać chleba by wciąż oddawać się człowiekowi. Podczas tej modlitwy trwaj w zatrzymaniu nad ofiarą Jezusa złożoną z miłości do ciebie. Jak przyjmujesz miłość Jezusa w swojej codzienności. Jakie przestrzenie porusza w tobie myśl, że Jezus oddaje się za ciebie i oddaje się tobie. Czym dla ciebie jest ofiara Chrystusa? Jak przeżywasz spotkanie z Jezusem Eucharystycznym?
- Jezus jest Najwyższym Arcykapłanem, czyli największym Sługą człowieka. Do takiej postawy przez sakrament chrztu świętego powołał każdego chrześcijanina do udziału w powszechnym kapłaństwie. „Chrystus, Arcykapłan i jedyny Pośrednik, uczynił Kościół ‘królestwem – kapłanami dla Boga i Ojca swojego’ (Ap 1, 6) (Por. Ap 5, 9-10; 1 P 2, 5. 9). Cała wspólnota wierzących jako taka jest kapłańska. Wierni wykonują swoje kapłaństwo, wynikające ze chrztu, przez udział w posłaniu Chrystusa Kapłana, Proroka i Króla, każdy zgodnie z własnym powołaniem” (KKK 1546). Jak realizujesz swoje powołanie do służby drugiemu człowiekowi? W czym i z czego możesz dzisiaj składać ofiarę Ojcu? Co rodzi się w twoim sercu, gdy słyszysz słowo „ofiara”? Ofiara Jezusa jest miłością w czystej postaci. Do jakich postaw życiowych zaprasza cię miłość kierowana ku Bogu i człowiekowi? Czy masz w sobie pragnienie oddawania życia?
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie
1. Jezus podniósł swoje uczy ku niebu. Psalm 25.
2. Modlitwa wstawiennicza.Ustrzeż ich przed złem. Uświęć ich przez prawdę. Uwierzą we Mnie dzięki ich nauczaniu. Twoja nauka jest prawdą. Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
3. Aby wszyscy byli jedno. Dojrzałość. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić.
4. Jak kochałeś jako kapłan Boga i człowieka? Pytanie z wczorajszej mszy świętej- 50 lat kapłaństwa ojca Wojciecha. Pytanie też do mnie: Jak kochasz Boga i człowieka?
5. Do jakich postaw życiowych zaprasza cię miłość kierowana ku Bogu i człowiekowi?
Dyspozycyjności. Byciu gotowym na propozycje Boga.
Otwartości na wszystkich bez wyjątku. Jeśli zamykam się na drugiego człowieka, to zamykam się też na Boga.