Wprowadzenie do modlitwy na sobotę 26 lutego 2022 r.
Tekst: Jk 5, 13-20 i Mk 10, 13-16
Prośba: o prostotę dziecka
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Spójrzmy najpierw na cechy dziecka: dziecko jest proste, pełne zaufania, szczere, spontaniczne, bardzo ciekawe wszystkiego dookoła, bezbronne, nie zakłada masek, przyjmuje wszystko takie jakie jest, nie porównuje się z innymi, nie ukrywa swoich emocji, jak jest mu źle biegnie do rodziców.
- „Uczniowie szorstko zabraniali im tego.” Kim są dla nas ci „uczniowie”? Kto nam zabrania ujawniać to, co w nas dziecięce, spontaniczne, prawdziwe? Ktoś z mojego otoczenia? Może ja sam, sama? Może to, jak mnie wychowano? Bo nie wypada – przecież muszę się ciągle pilnować, zawsze dawać radę, dobrze wypaść w oczach innych, bo muszę być idealny…
- Św. Jakub w swoim liście nawołuje: Jeśli spotka Cię nieszczęście – módl się, jeśli jesteś radosny – śpiewaj, jeśli jesteś chory – poproś o wsparcie, by inni się za Ciebie modlili. Bądź przed Bogiem z tym wszystkim, co w danym momencie przeżywasz. Bądź sobą. A czy ja rzeczywiście potrafię usiąść przed Bogiem z tym wszystkim, co jest we mnie, nawet jeśli za bardzo mi się to nie podoba i się tego wstydzę? Czy tak jak dziecko pozwalam Mu, by z miłością opatrzył moje rany? Czy może skrzętnie je ukrywam i próbuję samemu je wyleczyć?
- „I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.” Czy pomyślałeś kiedyś o tym, że Bóg chce wziąć Ciebie z czułością w objęcia, chce Cię błogosławić, że przyjmuje Cię takiego, jakim jesteś, z tym wszystkim co przeżywasz? Czy pozwalasz Mu na to?
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.