Poniedziałek, 1 marca

POKÓJ MÓJ DAJĘ WAM

Rekolekcje internetowe 2021

Tekst: Syr 39, 14-21.32-35

Jako przygotowanie do pierwszej medytacji – o ile to możliwe – dzień wcześniej lub kilka godzin przed czasem modlitwy idź na spacer do lasu, nad morze czy do parku. Idąc, patrz na otaczającą Cię przyrodę. Spróbuj zauważyć jak najwięcej szczegółów: kształt drzewa, kamienie na ścieżce… Usłysz głos ptaka, szmer wiatru, szum fal. Nie oceniaj, nie porównuj – po prostu zauważaj.

Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest teraz obecny przy Tobie. Rozważaj, jak patrzy na Ciebie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia  na modlitwie, aby to Duch Święty ją prowadził i usuwał wszystkie przeszkody oraz aby oczyszczał Twoje intencje, czyny i wszelkie działania kierując je ku większej chwale Boga.

Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważać – możesz go jeszcze raz przeczytać,  a następnie zaangażuj swoją wyobraźnię. Wróć myślą do wczorajszego spaceru. A jeśli nie udało Ci się pospacerować – przypomnij sobie takie miejsce, w którym kiedyś byłeś. Patrz oczami wyobraźni na otaczający Cię krajobraz – obserwuj go z uwagą, ale nie oceniaj. 

Poproś teraz Pana o owoc modlitwy. W dzisiejszej modlitwie poproś o łaskę uważności na dobro wokół Ciebie i w Tobie.

(…) wychwalajcie Pana z powodu wszystkich dzieł Jego!  Wracając myślą do krajobrazu, który obserwowałeś w przygotowaniu do modlitwy, przypomnij sobie szczegóły, które  udało Ci się zobaczyć, usłyszeć. Jaka była pogoda? Jak wyglądało niebo? Jaka to pora dnia, a może noc? Uświadom sobie, że wszystko to stworzył Bóg dla człowieka, dla Ciebie. Jak się czujesz myśląc o tym?

Wszystkie dzieła Pana są bardzo piękne. Zamknij oczy. Staraj się poczuć siebie. Porusz palcami u stóp, poczuj całe swoje nogi. Pomyśl o swoich narządach wewnętrznych – zobacz serce rytmicznie pompujące krew do wszystkich komórek twojego ciała. Weź kilka głębokich oddechów – poczuj jak powietrze wypełnia Twoje płuca. Poczuj swoje ręce, swoją głowę – oczy, uszy, nos, język – te narządy, dzięki którym możesz doświadczać otaczającego Cię świata. Pomyśl o swoim mózgu, który przetwarza te wszystkie bodźce, byś mógł zrozumieć to, co widzisz; byś mógł to wypowiedzieć. Wróć teraz myślą do kontemplowanego przed chwilą krajobrazu. Zobacz tam siebie – zobacz, że jesteś dopełnieniem, ukoronowaniem wszystkich dzieł Pana Boga. Jakie to wywołuje w tobie odczucia? 

(…) albowiem wszystko uznane będzie za dobre w swoim czasie. Księga Rodzaju mówi: A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre (Rdz 1,31). Pan Bóg nie stwarza bubli. Nam, ludziom, czasem ciężko jest to zrozumieć, bo coś nie zgadza się z naszym rozumieniem piękna czy dobra. Może i Ty doświadczyłeś, że coś, co wydawało się „do niczego” czy „bez sensu”, z czasem, w szerszej perspektywie okazało się zupełnie inne. W rozmowie końcowej spróbuj podziękować Bogu za wszystko, co stworzył. Nie używaj ogólników, podawaj konkrety: dziękuję Ci Panie za… Nie zapomnij podziękować również za siebie i swoje życie.

Na koniec porozmawiaj z Bogiem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – lęku, niepewności, ale może i nadziei na prawdziwe spotkanie. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z Przyjacielem. Na zakończenie pomódl się słowami modlitwy „Ojcze nasz”.

Do posłuchania – PLIK MP3