So 3,14-18a
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz już bała się złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg jest pośród ciebie, Mocarz – On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, (jak w dniu uroczystego święta).
I. Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie trudności w jej podjęciu oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.
II. Wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać), a następnie zaangażuj wyobraźnię. Zobacz tłum ludzi szczęśliwych, radosnych z nadejścia Zbawiciela. Wyobraź sobie, że jesteś w tej grupie osób.
III. Poproś teraz Pana o szczególny owoc tej modlitwy. W tym tygodniu proś usilnie o nowe doświadczenie tego, że jesteś KOCHANY przez Boga.
1. Radość z przyjścia Zbawiciela. Bóg przychodzi do swojego ludu, zstępuje z nieba, aby stać się Człowiekiem. Zależy Mu na zbawieniu wszystkich ludzi. W tej grupie znajduję się również ja, z moimi radościami i troskami, w sytuacji w jakiej aktualnie się znajduję. Bóg chce przyjść do mojej biedy i małości, bezradności i lęku. Chce mnie z tego wyciągnąć i dać doświadczenie autentycznej radości, pochodzącej nie z tego świata, ale mającej swe korzenie w Jego sercu. Nie ma takiego mroku, którego Bóg nie byłby w stanie rozjaśnić. On zna mnie w całości i nie tajna Mu moja istota. Radość, do jakiej jestem powołany jest w zasięgu mojej ręki. Czy zechcę po nią sięgnąć? Czy mam w sobie wystarczająco determinacji, aby nie zaprzestać starania o dobro w moim życiu?
2. Nie bój się, Syjonie! Bóg mówi przez proroka, abyś się nie lękał. Jezus w Ewangeliach wielokrotnie zwracał się w ten sposób do swoich uczniów. Dlaczego te słowa są takie ważne? Bóg chce mojego szczęścia, pragnie mojego dobra i chce widzieć we mnie człowieka radości. Nie spocznie dopóki nie nauczę się przyjmować i iść w życiu za tym, co dobre, a mówić „nie” temu, co prowadzi do zła. W tej sytuacji lęk ma konkretne zadanie do spełnienia: chce, abym nie szedł za Bogiem; wyolbrzymia drobne przeciwności, ukazuje rzeczywistość w wykrzywionej perspektywie, chcąc mnie sprowadzić na manowce. Jego zadaniem jest udaremnienie Bożego zamysłu wobec mojej osoby. Czy jestem w stanie przeciwstawić się mojemu lękowi? Czy jest we mnie choćby pragnienie pragnienia, aby go wreszcie przełamać? Kto może mi w tym pomóc?
3. Niech nie słabną twe ręce! Bóg poprzez Wcielenie daje przykład podjęcia z miłości konkretnej pracy na rzecz człowieka. Tym samym również i ja jestem zaproszony do tego, aby moje ręce nie słabły, lecz czyniły dobro. W życiu nieraz doświadczam mroków i ciemności, nie znaczy to jednak, że mam przestać pracować. W momentach strapienia należy kontynuować swoje zwyczajne, codzienne obowiązki. Czy w chwilach kryzysowych patrzę na Jezusa, jak dla mnie pracuje? Czy potrafię zainspirować się Jego życiem i działaniem?
Na koniec porozmawiaj z Panem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.
Na zakończenie pomódl się słowami: Ojcze nasz…
Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.