Wprowadzenie do modlitwy na Czwartek Wielkanocny, 31 marca

Tekst: Łk 24, 36-48

Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, a także tego, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie zakłócenia w niej oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.

Zaangażuj wyobraźnię – wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać). Wejdź w daną scenę wyobraźnią, zobacz osoby biorące w niej udział, zobacz, co robią, posłuchaj, o czym rozmawiają. Zobacz w danej scenie również siebie – kim tam jesteś? Co mówisz? Co robisz?

Prośba o szczególny owoc tej modlitwy. Dziś poproś szczególnie o łaskę rozpoznawania Jezusa w każdym wydarzeniu Twojego życia.

1. Przygotowując modlitwę przeczytaj tekst uważnie i zwróć uwagę na te fragmenty, które poruszają Cię najbardziej. Zatrzymaj się nad nimi i spróbuj ułożyć do nich pytania mające pogłębić zrozumienie i głębsze wczytanie się w Słowo. To mogą być Twoje własne punkta do medytacji.

2. Zmartwychwstały Jezus ukazujący się uczniom jest przemieniony. Uczniowie z trudem Go rozpoznają. Nie jest On taki, jakiego znali, do jakiego byli przyzwyczajeni. Uczniowie muszą na nowo nauczyć się Go rozpoznawać. Co utwierdza uczniów w przekonaniu, że to właśnie Jezus wśród nich się zjawił? A po czym Ty możesz rozpoznać faktyczną obecność Zmartwychwstałego w Twoim życiu? Czy w ogóle ją dostrzegasz? Uczniowie nie spodziewali się, że coś, co zostało im tak brutalnie odebrane – obecność Mistrza, zostanie im przywrócone, ale w zupełnie nowy sposób. W życiu duchowym możemy być poddawani podobnym mechanizmom: może się zdarzyć, że raz wyuczony sposób bycia z Jezusem, będzie musiał być zastąpiony nowym, bardziej dojrzałym. Dzieje się tak na pewno w momencie przejścia od wiary dziecięcej do wiary dojrzałej, ale i później wraz z rozwojem duchowym odkrywać można nowe wymiary obecności Boga. Czy widzisz w sobie te zmiany, czy jesteś na nie otwarty?

3. Jezus wyjaśnia uczniom znaczenie swojej Męki. Ukazuje ją w kontekście całej historii Narodu Wybranego przekazywanej w Prawie, u Proroków i w Psalmach. Mówi nie tylko o przeszłości i o tym, co już się wydarzyło, ale również wskazuje na rzeczy przyszłe: w Jego imię będzie głoszone nawrócenie wszystkim narodom. Uczniowie będą tego świadkami. I faktycznie, byli świadkami tego, co dokonało się na Jezusie, ale zwróć proszę uwagę, że w przyszłości będą już nie tylko biernymi obserwatorami procesu rozszerzania się Ewangelii, ale będą głównymi bohaterami tego procesu. Staną się świadkami – martus, aż po własną śmierć często męczeńską. Popatrz na tę scenę w całej je dynamiczności. Ukazuje ona pewien proces, który się dokonuje. Spotkanie z Jezusem nie jest statycznym wydarzeniem. Ono przemienia i nakreśla całe życie. Spróbuj popatrzeć na siebie w tej dynamicznej perspektywie: nie tylko na to, co od dziś możesz zacząć robić mocą Zmartwychwstałego, ale również na to kim jesteś i jakim się możesz stać: „Teraz jesteśmy dziećmi Bożymi, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to okaże, będziemy do Niego podobni, gdyż ujrzymy Go takim, jakim jest” (1 J 3,2).

Na koniec porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem.
Na zakończenie pomódl się słowami: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.