Wprowadzenie do modlitwy na Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, 9 listopada.

Tekst: 1 Kor 3, 9b-11.16-17

Prośba: o łaskę spotykania Boga w sobie.

1. Jesteście Bożą budowlą. Dzisiejszy fragment listu do Koryntian porównuje mnie do uprawnego pola i budowli. Najważniejsze w tym obrazie jest to, że jest to Boże pole i Boża budowla. Wiele zależy od mnie, to ja mam być uważna na to, jak buduję – z jakiego materiału, czy dokładnie, czy z planem budowy, czy „na dziko”, z radą specjalistów, czy według własnego mniemania… Ale pewne jest, że fundament tego budynku nie jest moim dziełem. Został mi podarowany, ustalony. Dla budowli, którą jest moje życie, jedynym fundamentem jest Jezus Chrystus. I jest tak, niezależnie od tego, czy cegły na nim stawiam równo, czy krzywo. Od Niego pochodzi moje istnienie i On utrzymuje mnie przy życiu. Mogę się z tym kłócić, podkopując fundament. Ale tym samym szkodzę sobie. Lepiej jest tę prawdę przyjąć. Przyjąć Jezusa, Jako Tego, od którego pochodzę i który jest moim celem. Chcę dziś spojrzeć na moje życie jako na Bożą budowlę – czy jestem świadoma moich fundamentów? Czy dbam o nie? Z czego buduję swój dom? Z czyich rad korzystam?

2. Jesteście świątynią Boga. Świątynia, to miejsce, w którym jest obecny Bóg. Powtórzę sobie kilka razy, że Bóg jest we mnie obecny. W każdym momencie. Nie ma takiej chwili, w które opuściłby świątynię, którą jestem. Nie ma takiego grzechu, który by to spowodował. Jego miłosierna miłość jest nieustannie na mnie skupiona. Nie muszę szukać Boga gdzieś daleko. On jest zawsze we mnie. Jak się z tym czuję? Jak mogę odkrywać, poznawać Boga obecnego we mnie? Jak się do Niego zbliżać? Pomogą mi w tym moje pragnienia, które On sam we mnie złożył. Które z nich dzisiaj dochodzą do głosu? Czego pragnę?